Lista polece� wbudowanych (primitive control sequences) w program TeX, eTeX, pdfTeX

Poni�ej przedstawiam pe�n� list� polece� (w porz�dku alfabetycznym) program�w TeX, eTeX i pdfTeX wraz z kr�tkim obja�nieniem. Moim celem nie by�o zrobienie pe�nego i wyczerpuj�cego opisu ich dzia�ania, do tego s�u�y ksi��ka ,,The TeX book'' Donalda E. Knutha, a jedynie podanie informacji ,,z czym to si� je'' (i zdaj� sobie spraw� z tego, �e niekt�re wyja�nienia przypominaj� wyroczni� Pytii).

Niestety nie uda�o mi si� wyja�ni� w spos�b sensowny kilku polece� (miejsca oznaczone ???). Je�eli Szanowny Czytelniku, chcia�by� podzieli� si� swoj� wiedz� i poda� kr�tkie wyja�nienie brakuj�cego has�a, u�ci�li� lub poprawi� istniej�ce b�d� wdzi�czny za pomoc.

Serdecznie dzi�kuj� P.Strzelczykowi za nades�anie wyja�nie� kilkudziesi�ciu bardziej skomplikowanych oraz rzadziej u�ywanych polece�.

Wyja�nienie notacji

kod_znaku liczba z przedzia�u 0 -- 255, liczby w TeX-u mo�na specyfikowa� na wiele sposob�w:
  • liczba w zapisie dziesi�tnym (np. 123)
  • "XX liczba w zapisie szesnastkowym, gdzie X jest cyfr� w szesnastkowym uk�adzie pozycyjnym (warto�ci powy�ej 9 musz� by� okre�lone wielkimi literami alfabetu (A-F))
  • `x podanie znaku (znak poprzedzony lewym apostrofem); nale�y to traktowa� jak liczb� odpowiadaj�c� warto�ci kodu). Uwaga! znaki podlegaj�ce przekodowaniu przez mechanizm TCX zmieni� sw�j kod (nie b�dzie to znak zgodny z kodowaniem wej�ciowym; znaki specjalne poprzedzamy \, np.: \char`\#)
  • 'ooo liczba w zapisie �semkowym (o to cyfra z uk�adu �semkowego -- 0-7; poprzedzone prawym apostrofem)
dimen liczba zmiennoprzecinkowa (mianowana) okre�laj�ca przesuni�cie (odleg�o��), podanie kwalifikatora true przed nazw� jednostki powoduje �e warto�� nie b�dzie podlega�a przeskalowaniu, je�li takowe zosta�o okre�lone (p. \mag)
  cm mm in cc pc pt bp dd sp
cm 1 10 0.39 2.216 2.23 28.45 28.346 26.6 1864624
mm 0.1 1 0.03937 0.22 0.221 2.845 2.83 2.66 186462
in 2.54 25.4 1 5.6285 6.02 72.27 72 67.54 4736175
cc 0.4511 4.511 0.177658 1 1.07 12.84 12.79 12 8412696
pc 0.421 4.2175 0.1166 0.93 1 12 11.955 11.215 786285
pt 0.0351 0.351 0.01382 0.07788 0.083 1 0.9949 0.934 65536
bp 0.035 0.352 0.0138855 0.078 0.08 1.004 1 0.93796 65765
dd 0.037594 0.37594 0.01 0.08 0.089 1.07 1.65 1 70037
sp 0.0000005 0.0000053 0.0000002 0.000001 0.000001 0.000015 0.000015 0.000014 1
np. 100.5 pt lub 100.5 true pt
mdimen miara przesuni�cia (odleg�o�ci) w trybie matematycznym, podobnie jak dimen, ale jedyn� dopuszczaln� jednostk� jest mu
glue miara przesuni�cia (odleg�o�ci); podobnie jak dimen, ale charakteryzuj�ca si� nie tylko sta�ym wymiarem, ale �ci�liwo�ci� i rozci�gliwo�ci� (wg zwyczaj�w in�ynierskich mo�na to traktowa� jako dopuszczaln� tolerancj� wymiaru in plusin minus). TeX w miar� potrzeby ma prawo bezkarnie zmniejszy� wymiar nominalny lub go powi�kszy� o zadan� warto��. W szczeg�lno�ci �ci�liwo�� i rozci�gliwo�� mo�e przyjmowa� warto�� niesko�czon� w trzech zakresach (p.  fil, fill oraz filll). Uwa�am �e t�umaczenie glue jako ,,klej'' nie oddaje charakteru i zachowania si� tej miary, wydaje mi si�, �e lepszym okre�leniem jest ,,spr�yna'', kt�ra ma sw�j wymiar nominalny, dopuszczaln� �ci�liwo�� oraz rozci�gliwo�� (z t� r�nic�, �e TeX-owe glue mo�e przyjmowa� warto�ci niesko�czone i ujemne). np. 100.5pt plus 10pt minus 5pt
mglue miara przesuni�cia (odleg�o�ci) w trybie matematycznym, podobnie jak glue, ale jedyn� dopuszczaln� jednostk� jest mu

Lista polece� podstawowych (wbudowanych) programu TeX

\spacja wstawienie spacji (space token)
\/ korekcja skosu; polecenie dodaje dodatkowy odst�p (by� mo�e o d�ugo�ci zerowej) uwzgl�dniaj�cy pochylenie (parametr konstrukcyjny fontu; p. \fontdimen) znaku w prawo -- ,,wystawanie'' znaku poza pude�ko (nie tylko znaki w foncie italic maj� t� warto�� niezerow�).
\above dimen konstrukcja matematyczna (np. $1 + {1 \above 2pt 2}$); dimen okre�la grubo�� kreski u�amkowej (p. \over) -- licznik i mianownik jest sk�adany w stylu o jeden stopie� ni�szym (p. \displaystyle, \textstyle, \scriptstyle i \scriptscriptstyle) ni� bie��cy (o ile to mo�liwe)
\abovedisplayshortskip=glue odleg�o�� nad (przed) wzorem eksponowanym (wystawionym), je�li jest on poprzedzony wierszem nie ,,zaz�biaj�cym'' si� z tre�ci� wzoru (p. \abovedisplayskip, \predisplaysize, \parfillskip)
\abovedisplayskip=glue odleg�o�� nad (przed) wzorem eksponowanym (wystawionym), je�li jest on poprzedzony lini� ,,zaz�biaj�c�'' si� ze wzorem (p. \abovedisplayshortskip, \predisplaysize, \parfillskip)
\abovewithdelims delim1delim2dimen podobnie jak \above, ale konstrukcja zostanie otoczona przez delim1 (z lewej strony) i delim2 (z prawej strony); np.: \abovewithdelims () 2pt; p. \above
\accent kod_znaku znak wstawienie znaku z akcentem; kod_znaku jest kodem znaku akcentuj�cego (mo�e to by� znak o dowolnym kodzie, ale sensowne jest u�ywanie znaku o odpowiedniej definicji, przewidzianym jako akcent), a znak znakiem do kt�rego dodawany jest akcent; np.: \accent 95 z -- da liter� ,,�'' (,,z'' z kropk�) (powoduje przej�cie w tryb poziomy); (p. kod_znaku)
\adjdemerits=warto�� warto�� dodawana do wyliczonego kosztu z�amania akapitu w danym miejscu, je�eli wiersz poprzedni i bie��cy s� innej klasy kiepsko�ci [1]
\advance\rejestr by warto�� dodanie warto�ci do rejestru -- typy sk�adowych musz� by� takie, aby dzia�anie mia�o sens
\afterassignment tokem token zostanie zapami�tany i wstawiony po wykonaniu nast�puj�cego po nim przypisania
\aftergroup token u�ywane wewn�trz grupy; token zostanie zapami�tany i zostanie wyprowadzany (jednorazowo) po zamkni�ciu tej grupy (po odwo�aniu wprowadzonych wewn�trz niej zmian)
at dimen okre�lenie m�wi�ce o przeskalowaniu fontu do wskazanej wielko�ci np. \font\mojcmr=plr10 at 12pt (r�wnowa�ne \font\mojcmr=plr10 scaled 1200). Uwaga! Zdefiniowany font \mojcmr to nie to samo co font plr12
\atop konstrukcja matematyczna (np. ${x \atop y}$); p. \above
\atopwithdelims delim1delim2 konstrukcja matematyczna (np. ${x \atopwithdelims() y}$); p. \above
\badness miara kiepsko�ci sk�adu wiersza [1]
\baselineskip=glue odleg�o�� mi�dzy liniami bazowymi pisma p. \lineskip\lineskiplimit
\batchmode polecenie prze��czaj�ce spos�b pracy TeX-a; nie zatrzymuje si� on po napotkaniu b��du, raport jest umieszczany wy��cznie w pliku .log (komunikaty nie s� wy�wietlane na konsoli); p. \errorstopmode, \nonstopmode, \scrollmode
\begingroup pocz�tek bloku (wszelkie zmiany warto�ci parametr�w i definicje s� lokalne, je�li nie wyspecyfikowano inaczej p. \globaldefs\global). Zako�czenie bloku poleceniem \endgroup (nie })
\belowdisplayshortskip=glue odleg�o�� pod (po wzorze) wzorem, je�li po nim nast�puje kr�tka linia (nie ,,zaz�biaj�ca'' si� z tre�ci� wzoru), p. \belowdisplayskip, \predisplaysize, \parfillskip
\belowdisplayskip=glue odleg�o�� pod (po wzorze) wzorem, je�li po nim nast�puje d�uga linia (,,zaz�biaj�ca'' si� ze wzorem), p. \belowdisplayshortskip, \predisplaysize, \parfillskip
\binopenalty=warto�� kara za z�amanie linii po operatorze binarnym (bin atom); p. \mathbin
\botmark przyjmuje warto�� ostatniego znacznika (\mark), kt�ry pojawi� si� na obecnie output-owanej stronie; czyli np. tytu�/tekst ostatniego podrozdzia�u/has�a na danej stronie
\box numer_pude�ka wstawienie zawarto�ci wskazanego pude�ka, po czym zawarto�� pude�ka jest kasowana (p. \copy, \setbox, \unhbox, \unvbox, \unhcopy, \unvcopy)
\boxmaxdepth maksymalna g��boko�� (dimen) dla sk�adanego pude�ka (\vbox) je�li g��boko�� z�o�onego pude�ka jest wi�ksza od \boxmaxdepth, to jest ono odpowiednio ,,podnoszone'' (zwi�kszana jest jego wysoko��, tak by g��boko�� by�a r�wna \boxmaxdepth); standardowo \boxmaxdepth=\maxdimen
bp jednostka miary -- big point (72 bp = 1 in); p. true, tablica jednostek
\brokenpenalty=warto�� kara dodawana przy wyliczaniu punktu prze�amania strony (nie akapitu!), je�li ostatnia linia strony mia�aby wyraz przeniesiony do nast�pnej linii (a zatem i strony)
by opcjonalny element w poleceniach dzielenia, dodawania, mno�enia np. \advance\count0 by 1
\catcode kod_znaku=kategoria definicja kategorii znaku, okre�lonego przez kod_znaku; kategoria jest liczb� z zakresu 0--15 i oznacza:
Kategoria Nazwa Przyk�ad
0 escape \
1 pocz�tek grupy {
2 koniec grupy }
3 tryb matematyczny $
4 tabulator &
5 koniec linii return
6 parametr #
7 superscript ^
8 subscript _
9 ignorowane null
10 bia�y znak spacja
11 litera  
12 inny @
13 aktywny ~
14 komentarz %
15 b��dny del
(p. kod_znaku)
cc jednostka miary -- cicero (1 cc = 12 dd); p. true, tablica jednostek
\char kod_znaku u�ycie znaku o podanym kodzie (powoduje przej�cie w tryb poziomy); (p. kod_znaku)
\chardef\nazwa=kod_znaku jest alternatyw� dla polecenia \def\nazwa{\char kod_znaku}. Polecenie \nazwa jest r�wnowa�ne u�yciu znaku o podanym kodzie; (p. kod_znaku)
\cleaders box\hskip glue
\cleaders rule\hskip glue
konstrukcja powtarza specyfikacj� box lub rule wype�niaj�c przestrze� przesuni�cia okre�lonego przez \hskip glue (p. \leaders\xleaders) -- ca�o�� traktowana jest jak ,,spr�yna'' (glue)
\closein numer zamkni�cie kana�u wej�ciowego o wskazanym numerze (od 0 do 15) otwartego poleceniem \openin; p. te� read, \immediate
\closeout numer zamkni�cie kana�u wyj�ciowego o wskazanym numerze (od 0 do 15) otwartego poleceniem \openout; p. te� write, \immediate
\clubpenalty warto�� kara za z�amanie strony po pierwszej linii akapitu
cm jednostka miary -- centymetr (1 cm = 0.01 m); p. true, tablica jednostek
\copy numer_pude�ka wyprowadza zawarto�� wskazanego pude�ka; zawarto�� pude�ka nie ulega zmianie (p. \box, \setbox, \unhbox, \unhcopy, \unvbox, \unvcopy)
\count specyfikacja_licznika u�ycie wskazanego rejestru (typu count) (p. \countdef)
\countdef\nazwa=numer zdefiniowanie synonimu \nazwa, odpowiadaj�cego rejestrowi typu count o wskazanym numerze; p. \count
\cr oznaczenie ko�ca wiersza w �rodowiskach tabulacyjnych (\halign, \valign)
\crcr ko�czy wiersz tabeli (\halign, \valign), je�li wiersz by� rozpocz�ty -- czyli dzia�a tak jak \cr, ale je�li wyst�pi bezpo�rednio po \cr, albo \noalign nie robi nic
\csname tokens \endcsname konstrukcja s�u�y do zdefiniowania lub u�ycia makroinstrukcji tworzonych dynamicznie b�d� zawieraj�cych znaki nie b�d�ce literami (tokens nie mo�e zawiera� element�w rozwijanych). U�ycie makroinstrukcji niezdefiniowanej nie jest b��dem (jest r�wnoznaczne z u�yciem \relax)
\day rejestr zawieraj�cy numer bie��cego dnia (licz�c od pocz�tku miesi�ca)
dd jednostka miary -- didot point (1157 dd = 1238 pt); p. true, tablica jednostek
\deadcycles liczba wywo�a� procedury wyj�ciowej \output nie powoduj�cych wys�ania strony do pliku DVI (czyli nie wywo�uj�cych polecenia \shipout), ka�de \shipout zeruje licznik, a \output inkrementuje go; p. te� \maxdeadcycles
\def\nazwa{zawarto��} nowa makrodefinicja np.: \def\WM{{\it W�odzimierz Macewicz}}; jej u�ycie jest r�wnowa�ne rozwini�ciu ,,wn�trza'' (np. \WM wyprowadzi napis W�odzimierz Macewicz kursyw�); w momencie definiowania u�yte wewn�trz makroinstrukcje nie musz� by� zdefiniowane
\def\nazwa#1...#9{zawarto��} nowa makrodefinicja (p. \def) z parametrami (#1...#9 oznaczaj� kolejne parametry) np.: \def\persona#1{{\it #1}} i wywo�anie \persona{W�odzimierz Macewicz} (p. \edef, \xdef, \long, \gdef \global i \globaldefs)
\defaulthyphenchar rejestr przechowuje kod znaku przenoszenia wyraz�w (\hyphenchar) z ostatnio za�adowanego fontu
\defaultskewchar rejestr przechowuje kod znaku \skewchar z ostatnio za�adowanego fontu
\delcode znak="fmxxmfdxxd polecenie definiuje warianty: ma�y i du�y dla znaku znak w przypadku u�ycia go z operatorem \left lub \right. f oznacza numer rodziny font�w (family), a xx kod znaku (wszystkie warto�ci w kodzie szesnastkowym). Warto�� -1 oznacza �e znak nie mo�e by� ogranicznikiem, zdefiniowanie warto�ci 0 (rodzina i kod) dla danego wariantu oznacza pomini�cie wariantu.
\delimiter "cfxxfxx u�ycie delimitera; c -- oznacza klas� znaku (p. tabela klas); dwa zestawy trzech cyfr oznaczaj� to samo co w poleceniu \delcode
\delimiterfactor=f wsp�czynnik (liczba ca�kowita) s�u��cy do obliczenia wielko�ci delimitera przy u�yciu konstrukcji \left i \right. Wielko�� jest ustalana jako: x = 2max(y1,y2); y1 -- minimalna g��boko�� materia�u, y2 -- maksymalna wysoko�� materia�u; nast�pnie obliczane jest y = x * f/1000, gdzie f jest wsp�czynnikiem. Ostatecznie wielko�� delimitera jest ustalana jako w = min(y, y - q), gdzie q jest warto�ci� parametru \delimitershortfall
\delimitershortfall=dimen warto�� s�u��ca do obliczania ostatecznej wielko�ci delimitera przy u�yciu konstrukcji \left i \right; p. \delimiterfactor
depth dimen g��boko�� linii np. \hrule width 2cm depth 2mm
\dimen numer rejestr typu dimen (odleg�o��) o wskazanym numerze (0 -- 255), zamiast numeru mo�na u�y� synonimu; p. \dimendef
\dimen numer=warto�� nadanie warto�ci rejestrowi typu dimen (odleg�o��) o wskazanym numerze (0 -- 255), zamiast numeru mo�na u�y� synonimu; p. \dimendef
\dimendef\nazwa=numer zdefiniowanie synonimu \nazwa, odpowiadaj�cego rejestrowi \dimen o podanym numerze
\discretionary{przed}{po}{bez} propozycja miejsca podzia�u wyrazu; je�li nast�pi podzia� token przed zostanie wstawiony na ko�cu linii (zwyczajowo wstawiamy -), token po jest wstawiany na pocz�tku linii nast�pnej (zwyczajowo nic, ale w j�z. polskim dla okre�le� typu bia�o-czerwony, w przypadku podzia�u po znaku dywiz, powinni�my na pocz�tku nast�pnej linii te� wstawi� -), token bez wstawiany je�li nie ma potrzeby podzia�u wyrazu w danym miejscu (i tak \- jest zdefiniowany jako \discretionary{-}{}{} -- wstawienie - na ko�cu, je�li nast�pi podzia�; nic je�li nie, natomiast dla j�z. polskiego \= zosta� zdefiniowany jako \discretionary{-}{-}{-}). W przypadku u�ycia polecenia w trybie matematycznym trzeci parametr musi by� pusty; p. \hyphenchar, \defaulthyphenchar
\displayindent=dimen Je�eli warto�� jest niezerowa, powoduje przesuni�cie ca�ego materia�u wzoru o zadan� odleg�o�� (p. \displaywidth) warto�� parametru jest ustalana na 0pt lub na warto�� okre�lona przez \handindent) przed ka�dym wzorem eksponowanym
\displaylimits polecenie okre�la miejsce po�o�enia indeksu dolnego i g�rnego danego obiektu; dla trybu \displaystyle na pod/nad obiektem, dla pozosta�ych obok obiektu (jako g�rna lub dolna frakcja) p. te� \limits oraz \nolimits; np.: \def\int{\intop\displaylimits}
\displaystyle prze��czenie sk�adu matematyki w tryb display (wielko�� czcionki i spos�b ustawiania g�rnego i dolnego rejestru; p. \limits, \nolimits, \displaylimits, \textstyle, \scriptstyle, \scriptscriptstyle, \textfont, \scriptfont, \scriptscriptfont)
\displaywidowpenalty=warto�� kara za z�amanie strony przed ostatni� lini� akapitu, je�li jest ni� wz�r eksponowany (wystawiony)
\displaywidth=dimen warto�� parametru jest ustalana na \hsize (szeroko�� szpalty) przed rozpocz�ciem ka�dego wzoru eksponowanego. Je�eli przesuniemy materia� wzoru w prawo o \displayindent powinni�my o tyle� zmniejszy� \displaywidth, w przeciwnym razie wz�r b�dzie wystawa� z prawej strony
\divide\rejestr by warto�� dzielenie rejestru przez warto��; uwaga na typ sk�adowych, wynik te� musi by� sensowny (typ wyniku przewidziany w TeX-u)
\doublehyphendemerits=warto�� warto�� dodawana do wyliczonego kosztu z�amania akapitu w danym miejscu, je�eli wiersz poprzedni i bie��cy ko�czy si� podzielonym wyrazem [1] (warto�� jest wstawiana ,,jak leci'', podczas gdy kary brane s� w ,,kwadracie'', tak wi�c warto�� parametru ma niewielki wp�yw na sk�ad)
\dp numer_pude�ka g��boko�� pude�ka o wskazanym numerze
\dp numer_pude�ka=dimen okre�lenie g��boko�ci pude�ka o wskazanym numerze; p. dimen
\dump polecenie zapisu formatu (tylko initex)
\edef\nazwa{zawarto��}
\edef\nazwa#1...#9{zawarto��}
nowa makrodefinicja z parametrami (lub bez) np.: \edef\persona#1{{\it #1}} i wywo�anie \persona{W�odzimierz Macewicz}. zawarto�� jest rozwijana w momencie tworzenia definicji, a zatem wszystkie u�ywane wewn�trz konstrukcje musz� by� zdefiniowane (p. \def, \gdef, \long, \xdef \global i \globaldefs)
\else opcjonalna element w instrukcji warunkowej oznacza: ,,w przeciwnym razie'', np.:
\if warunek
   SPE�NIONY
 \else
   NIESPE�NIONY
\fi
em jednostka miary, r�wna sz�stemu parametrowi bie��cego fontu p. \fontdimen
\emergencystretch=dimen je�li TeX nie mo�e sobie poradzi� w dwu przebiegach ze z�amaniem akapitu (zachowuj�c zadan� jako��), a warto�� rejestru jest wi�ksza od zera, TeX rozpocznie trzecie podej�cie do tego problemu. Warto�� parametru oznacza zgod� na bezkarne zwi�kszenie �wiat�a mi�dzywyrazowego w wierszu o podan� wielko��; p. dimen
\end ko�czy prac� TeX-a
\endcsname koniec konstrukcji \csname
\endgroup koniec grupy (p. \begingroup)
\endinput wymuszenie ko�ca zbioru, wszelkie dane po tym poleceniu s� ignorowane
\endlinechar=kod_znaku znak wstawiany na ko�cu ka�dej wczytanej linii (je�li warto�� kod_znaku jest ujemna lub wi�ksza od 255 �aden znak nie jest wstawiany); (p. kod_znaku)
\eqno{materia�} konstrukcja umieszczaj�ca materia� (w trybie matematycznym) z prawej strony wzoru wystawionego (display), s�u��ca do numerowania (oznaczania) wzor�w z prawej strony (p. \leqno)
\errhelp ????
\errmessage materia� wyprowadza materia� (po rozwini�ciu) do pliku log i ewentualnie na konsol�, w zale�no�ci od trybu obs�ugi b��d�w nast�puje (b�d� nie) przerwanie pracy; p. message
\errorcontextlines ustala liczb� wy�wietlanych linii kodu wej�ciowego (kontekst) po napotkaniu b��du (domy�lnie 5)
\errorstopmode tryb pracy TeX-a -- wstrzymuje on prac� po napotkaniu b��du i czeka na polecenie z konsoli (jest to normalny tryb pracy); p. \batchmode, \nonstopmode, \scrollmode
\escapechar kod_znaku definicja znaku, na kt�ry zostanie zamieniony znak kategorii 0 (escape) przez polecenie \string; (p. kod_znaku)
\everycr{materia�} materia� wstawiany po u�yciu polecenia \cr lub \crcr
\everydisplay{materia�} materia� jest wyprowadzany przy wej�ciu w tryb matematyczny eksponowany (wystawiony)
\everyhbox{materia�} materia� jest wyprowadzany przy rozpocz�ciu ka�dego poziomego pude�ka
\everyjob{materia�} materia� jest wyprowadzany przy rozpocz�ciu pracy (rozpocz�cie przetwarzania zbioru g��wnego)
\everymath{materia�} materia� jest wyprowadzany przy wej�ciu w tryb matematyczny wewn�trzliniowy (nieeksponowany) -- r�wnie� przy zmianie niejawnej; np. przy \eqno lub \leqno
\everypar{materia�} materia� jest wyprowadzany przy rozpocz�ciu ka�dego akapitu
\everyvbox{materia�} materia� jest wyprowadzany przy rozpocz�ciu ka�dego pionowego pude�ka
ex jednostka miary, r�wna wysoko�ci litery x w bie��cym foncie, a �ci�lej, r�wna warto�ci pi�tego parametru bie��cego fontu p. \fontdimen
\exhyphenpenalty=warto�� kara za przeniesienie wyrazu po znaku - (lub ligaturze ko�cz�cej si� na -); dla j�zyka polskiego powinna by� ustawiona na 10000
\expandafter token TeX wczytuje token wstrzymuj�c jego rozwijanie, a� do wczytania kolejnego tokenu
\fam=numer grupa font�w (zestaw�w znak�w). W wielu definicjach znak�w matematycznych opr�cz kodu podaje si� numer grupy (mo�e ich by� 15), co pozwoli�o na zwi�kszenie liczby dost�pnych symboli matematycznych
\fi koniec konstrukcji warunkowej \if
fil miara �cisku lub rozci�gu spr�yny (glue), wi�ksza od najwi�kszej daj�cej wyrazi� si� liczb� (mo�e by� zwielokrotniana np. \hskip 0pt plus 2fil)
fill miara �cisku lub rozci�gu spr�yny (glue), wi�ksza ni� dowolnie zwielokrotniona fil (mo�e by� zwielokrotniana np. \hskip 0pt plus 2fill)
filll miara �cisku lub rozci�gu spr�yny (glue), wi�ksza ni� dowolnie zwielokrotniona fill (mo�e by� zwielokrotniana np. \hskip 0pt plus 2filll)
\finalhyphendemerits=warto�� warto�� dodawana do wyliczonego kosztu z�amania akapitu w danym miejscu, je�eli wiersz bie��cy ko�czy si� podzielonym wyrazem i jest to przedostatni wiersz akapitu [1] (warto�� jest wstawiana ,,jak leci'', podczas gdy kary brane s� w ,,kwadracie'', tak wi�c warto�� parametru ma niewielki wp�yw na sk�ad)
\firstmark przyjmuje warto�� pierwszego znacznika (\mark), kt�ry pojawi� si� na obecnie output-owanej stronie; czyli np. tytu�/tekst pierwszego podrozdzia�u/has�a na danej stronie
\floatingpenalty=warto�� kara dodawana do og�lnego kosztu prze�amania strony (poprzez rejestr \insertpenalties), w przypadku gdy nast�pi� podzia� wstawki (float) mi�dzy strony, np. gdy przypis nie mie�ci si� na stronie
\font\nazwa=nazwa_zbioru \nazwa staje si� nazw� fontu np. \font\tenrm=cmr10 lub je�li u�yjemy skalowania: \font\tenrm=cmr10 at 12pt lub \font\tenrm=cmr10 scaled 1200
\font\nazwa=nazwa_zbioru skalowanie
\fontdimen n \nazwa_fontu n-ty parametr fontu (liczba parametr�w jest zmienna -- zale�na od fontu, dla font�w tekstowych standardowo s� to:
0 --
1 skos (w pt; p. \/)
2 nominalna odleg�o�� mi�dzy wyrazami
3 dopuszczalny �cisk mi�dzywyrazowy
4 dopuszczalny rozci�g mi�dzywyrazowy
5 wielko�� jednostki 1ex
6 wielko�� jednostki 1em
7 dodatkowy odst�p mi�dzywyrazowy po kropce (dostawiany je�li \spacefactor > 2000\xspaceskip = 0 p. tak�e \spaceskip\sfcode)
font mo�e mie� zdefiniowanych wi�cej parametr�w.
\fontname \nazwa podaje nazw� zbioru, kt�rego nazwa jest synonimem (np. je�li by�a wcze�niej u�yta makroinstrukcja \font\tenrm=cmr10 at 12pt to \fontname\tenrm rozwinie si� w cmr10 at 12pt)
\futurelet\nazwa token1 token2 makropodstawienie, polecenie \nazwa b�dzie uto�samione z token2, token1token2 zostan� rozwini�te (w tej kolejno�ci)
\gdef ... r�wnowa�na \global\def (p. \globaldefs, \def)
\global polecenie ustalaj�ce globalny zasi�g dzia�ania nast�puj�cej po nim konstrukcji (p. \globaldefs)
\globaldefs=liczba je�eli liczba jest dodatnia, polecenie sprawia, �e wszelkie zmiany warto�ci (makr, rejestr�w itp.) maj� charakter globalny; automatycznie jest dodawany kwalifikator \global; je�li liczba jest ujemna, wszelkie modyfikacje maj� charakter lokalny (mimo �e s� poprzedzone kwalifikatorem \global)
\halign {materia�} definiuje �rodowisko tabularyczne, materia� logicznie dzieli si� na dwie cz�ci: 1. preambu��, czyli definicj� kolumn i sposobu ich formatowania (wzorzec), 2. tekst tworz�cy zawarto�� tabeli. W preambule fakt istnienia materia�u kolumny sygnalizujemy znakiem #, a separatorem kolumn jest znak &. Przyk�ad:
	\halign{\hfill # \hfill & \hfill #\cr
	1234 & 1 \cr
	1    & 1234 \cr}
	
pierwsza kolumna jest centrowana, a druga dosuni�ta do prawej kraw�dzi, jak wida� poleceniem ko�ca wiersza jest \cr; p. \crcr, \noalign, \span, \omit oraz \valign
\hangafter n n liczba ca�kowita okre�laj�ca kt�re linie akapitu podlegaj� dzia�aniu polecenia \hangindent; i tak: je�li n >= 0 dodatkowy margines jest wstawiany pocz�wszy od linii n (licz�c od zera), je�li i < 0 margines b�dzie wstawiony w n pierwszych liniach; p. te� \parshape
\hangindent dimen polecenie definiuje dodatkowy margines w akapicie; je�li dimen > 0 margines b�dzie wstawiony z lewej strony, je�li dimen < 0 -- z prawej strony. Margines wstawiany jest na obszarze okre�lonym przez \hangafter (pierwsza linia jest niezale�nie wcinana o \parindent); p. te� \parshape
\hbadness warto�� warto�� progowa; je�eli przy sk�adzie akapitu ,,kiepsko��'' przekroczy t� warto�� pojawi si� komunikat
\hbox{materia�} wstawienie materia�u poziomego (nie�amliwego), zachowana jest nominalna szeroko��. U�ycie konstrukcji nie powoduje przej�cia w tryb poziomy [3]
\hbox to dimen{materia�} j.w., ale materia� b�dzie zajmowa� szeroko�� dimen (z mo�liwo�ci� niedomiaru lub przepe�nienia)
\hbox spread dimen{materia�} j.w., ale szeroko�� nominalna jest powi�kszana o podan� wielko�� dimen
height dimen wysoko�� linii pionowej lub grubo�� poziomej (np. \vrule height 3mm)
\hfil r�wnowa�ny \hskip 0pt plus 1fil, p. fil
\hfill r�wnowa�ny \hskip 0pt plus 1fill, p. fill
\hfilneg r�wnowa�ny \hskip 0pt plus -1fil, p. fil
\hfuzz dimen dopuszczalne niesygnalizowane przekroczenie prawego marginesu przy sk�adzie akapitu (warto�� nie ma wp�ywu na dzia�anie algorytmu sk�adu)
\hoffset dimen dodatkowe przesuni�cie kompletnego materia�u strony o wskazan� warto�� w prawo (w lewo je�li ujemna)
\holdinginserts je�li jest ustawiane na warto�� wi�ksz� od zera, to podczas wywo�ywania, procedury wyj�ciowej (output routine), wstawki nie s� usuwane z listy; wed�ug Knutha mo�e to by� wykorzystane podczas pr�bnego wywo�ania output-a, ale jedynym pakietem jaki to wykorzystuje jest triptest (test zgodno�ci implementacji TeX-a ze wzorcem Knutha)
\hrule linia pozioma o d�ugo�ci zale�nej od kontekstu u�ycia o grubo�ci 0.4 pt i g��boko�ci 0 pt odk�adana na li�cie pionowej; mo�na wyspecyfikowa� inne parametry np.: \hrule width 3cm depth 1mm height 0.5mm
\hsize=dimen szeroko�� kolumny (podstawowego obszaru roboczego); p. dimen
\hskip glue wstawienie pustego obszaru (justunku) do listy poziomej (mo�e by� �ci�liwy i/lub rozci�gliwy); p. glue
\hss spr�yna (glue) o zerowej d�ugo�ci dzia�aj�ca w poziomie o niesko�czonym �cisku i rozci�gu; r�wnowa�na \hskip 0pt plus 1fil minus 1fil
\ht numer_pude�ka wysoko�� pude�ka o wskazanym numerze
\ht numer_pude�ka=dimen okre�lenie wysoko�ci pude�ka o wskazanym numerze; p. dimen
\hyphenation{lista} lista definiuje wyj�tki w regu�ach przenoszenia wyraz�w, nale�y poda� wszystkie dopuszczalne miejsca przeniesienia wstawiaj�c znak -; wyrazy powinny by� oddzielone ,,bia�ym znakiem'' (spacja, tabulator nowa linia); np.: \hyphenation{pszcz�-ka pszcz�-ki}
\hyphenchar\nazwa_fontu=kod_znaku okre�lenie symbolu (znaku) przenoszenia wyrazu w danym foncie (standardowo jest to -) wstawianego przy podziale wyrazu oraz jest to znak (lub ligatura ko�cz�ca sie tym znakiem) po kt�rym dostawiane jest polecenie \discretionary{}{}{} (p. kod_znaku)
\hyphenpenalty=warto�� kara za przeniesienie wyrazu (w miejscu wyznaczonym wg regu� lub sugerowanym przez \-, p. \discretionary, \language, \doublehyphendemerits i \finalhyphendemerits)
\if token1 token2 pocz�tek instrukcji warunkowej: czy kody por�wnywanych znak�w s� jednakowe; p. \fi, \else
\ifcase liczba
    tekst_dla_zera
   \or
    tekst_dla_jedynki
   \or
    ...
   \or
    tekst_dla_n
   \else
    tekst_dla_pozosta�ych_przypadk�w
\fi
instrukcja wyboru; warto�� liczby okre�la kt�ra cz�� instrukcji b�dzie wybrana, je�eli liczba jest mniejsza od zera lub wi�ksza ni� n zostanie wybrana ostatnia (po \else) ewentualno�� (o ile zosta�a okre�lona, bowiem nie musi ona wyst�pi�); p. \fi, \else
\ifcat token1 token2 pocz�tek instrukcji warunkowej: czy kategorie por�wnywanych znak�w s� jednakowe (p. tabela kategorii); p. \fi, \else,
\ifdim dimen1 rel dimen2 pocz�tek instrukcji warunkowej por�wnuj�cej warto�ci typu dimen; rel oznacza znak relacji i mo�e przyjmowa� posta�: = -- r�wno��, > -- wi�kszy < -- mniejszy; p. \fi, \else
\ifeof numer czy koniec danych na strumieniu wej�ciowym numer, p. \openin, \fi, \else
\iffalse pocz�tek instrukcji warunkowej; zawsze fa�sz!; p. \fi, \else
\ifhbox numer pocz�tek instrukcji warunkowej sprawdzaj�cej czy pude�ko (poziome) o podanym numerze jest puste; p. \fi, \else
\ifhmode pocz�tek instrukcji warunkowej czy jeste�my w trybie poziomym [3]; p. \fi, \else
\ifinner pocz�tek instrukcji warunkowej; czy jeste�my w wewn�trznym trybie pionowym [3]; p. \fi, \else
\ifmmode pocz�tek instrukcji warunkowej czy jeste�my w trybie matematycznym; p. \fi, \else
\ifnum liczba1 rel liczba2 pocz�tek instrukcji warunkowej por�wnuj�cej warto�ci typu liczba (ca�kowita); rel oznacza znak relacji i mo�e przyjmowa� posta�: = -- r�wno��, > -- wi�kszy < -- mniejszy; p. \fi, \else
\ifodd liczba pocz�tek instrukcji warunkowej sprawdzaj�cej czy liczba (ca�kowita) jest nieparzysta; p. \fi, \else
\iftrue pocz�tek instrukcji warunkowej; zawsze prawda!; p. \fi, \else
\ifvbox numer_pude�ka pocz�tek instrukcji warunkowej sprawdzaj�cej czy wskazane (p. \setbox) pude�ko (pionowe) jest puste; p. \fi, \else
\ifvmode pocz�tek instrukcji warunkowej czy jeste�my w trybie pionowym [3]; p. \fi, \else
\ifvoid numer_pude�ka pocz�tek instrukcji warunkowej sprawdzaj�cej czy pude�ko o podanym numerze jest puste; p. \fi, \else
\ifx token1 token2 pocz�tek instrukcji warunkowej: czy tokeny s� zgodne co do typ�w i rozwini��; p. \fi, \else
\ignorespaces TeX przetwarza kolejne tokeny i je ignoruje, a� napotka token r�ny od space token
\immediate operacja we/wy klauzula powoduj�ca natychmiastowe wykonanie operacji we/wy (bez oczekiwania na wyprowadzenie strony do pliku dvi) openout, openin, closeout, closein, write, read.
in jednostka miary; cal (1 in = 2.54 cm), p. true, tablica jednostek
\indent wstawienie pustego pude�ka o szeroko�ci \parindent, je�li TeX jest w trybie pionowym nast�puje przej�cie w tryb poziomy (oraz wstawienie tokenu \everypar)
\input nazwa_zbioru wczytaj wskazany zbi�r (domy�lne rozszerzenie nazwy: tex); zostanie on do��czony w bie��cym miejscu tak jakby zawarto�� by�a wstawiona bezpo�rednio (z zachowaniem trybu pracy itp.)
\inputlineno w tym rejestrze umieszczany jest numer bie��cej linii przetwarzanego zbioru wej�ciowego
\insert n {materia�} polecenie konstruuj�ce wstawk� o numerze n (insert) zawieraj�c� materia�, kt�ry mo�e przemieszcza� si� mi�dzy stronami, ka�da wstawka ma powi�zane ze sob� rejestry (o tych samych numerach lub synonimach):
\box n -- w procedurze wyj�ciowej zawiera tre�� wstawki;
\count n -- podaje wsp�czynnik skalowania wysoko�ci wstawki (w cz�ciach na 1000) dla algorytmu podzia�u na strony (1000 oznacza wsp�czynnik skalowania 1, 0 -- wstawka nie jest brana pod uwag� w liczeniu wysoko�ci strony), dzi�ki czemu na stronie mo�e by� przewidziane miejsce na wstawk�;
\dimen n -- maksymalna wysoko�� wstawek danego rodzaju przypadaj�cych na jedn� stron�;
\skip n -- dodatkowy odst�p uwzgl�dniany przy liczeniu wysoko�ci strony, na kt�rej pojawia si� cho� jedna wstawka danego rodzaju;
wstawki s� przez TeX-a zbierane osobno i uwzgl�dniane w algorytmie �amania strony; podczas wykonywania procedury wyj�ciowej s� �adowane do odpowiednich pude�ek i powinny zosta� w niej stosownie wykorzystane
\insertpenalties ma dwa znaczenia, podczas normalnego sk�adu, trzyma sum� warto�ci kar za z�amanie wstawek (inserts) dla ostatnio rozpatrzonego punktu �amania strony; podczas procedury wyj�ciowej \insertpenalties r�wny jest liczbie wstawek, kt�re nie zmie�ci�y si� na aktualnej stronie i oczekuj� na kolejne wywo�ane output-u
\interlinepenalty warto�� kara (liczba ca�kowita) wstawiana mi�dzy liniami akapitu w procesie �amania strony
\jobname rejestr przechowuje nazw� przetwarzanego zbioru (g��wnego)
\kern dimen przesuni�cie nast�puj�cego za nim materia�u (mo�e by� ujemne) w poziomie lub pionie w zale�no�ci od aktualnego trybu pracy; p. dimen
\language=warto�� ustawienie numeru j�zyka (liczba ca�kowita), jego bie��ca warto�� okre�la regu�y przenoszenia wyraz�w, je�li warto�� nie wskazuje na zdefiniowany zbi�r regu�, mechanizm przenoszenia jest wy��czany; p. \setlanguage, \lefthyphenmin, \righthyphenmin
\lastbox wstawienie do sk�adu (tylko w trybie poziomym) zawarto�ci ostatnio u�ytego rejestru pude�kowego; p. \copy, \setbox, \unhcopy, \unhbox, \unvcopy, \unvbox
\lastkern rejestr zawieraj�cy warto�� sumy ostatnich, nast�puj�cych po sobie przesuni��, realizowanych poleceniem \kern
\lastpenalty rejestr zawiera warto�� ostatnio wstawionych kar (ew ich sum�)
\lastskip rejestr zawiera warto�� wstawionego poprzednio przesuni�cia poleceniem \hskip, \vskip
\lccode kod_znaku=kod_znaku drugi parametr okre�la kod znaku b�d�cego odpowiednikiem ,,lowercase'' dla znaku okre�lonego pierwszym parametrem (p. \lowercase); (p. kod_znaku)
\leaders box\hskip glue
\leaders rule\hskip glue
konstrukcja powtarza specyfikacj� box lub rule wype�niaj�c przestrze� przesuni�cia okre�lonego przez \hskip glue (p. \cleaders\xleaders) -- ca�o�� traktowana jest jak ,,spr�yna'' (glue)
\left delim operator wymuszaj�cy wielko�� delimitera i wymuszaj�cy kategori� na ,,otwieraj�cy''; p \delimietrfactor i \delimitershortfall. Dla ka�dego \left musi istnie� \right. Znak kropki (.) oznacza delimiter pusty
\lefthyphenmin liczba minimalna d�ugo�� fragmentu wyrazu (liczba liter) pozostawianego na ko�cu linii przy przenoszeniu (p. \language i \righthyphenmin)
\leftskip=glue parametr okre�la moc ,,spr�yny'' (glue) wstawianej z lewej strony materia�u strony
\leqno{materia�} konstrukcja umieszczaj�ca materia� (w trybie matematycznym) z lewej strony wzoru wystawionego (display), s�u��ca do numerowania (oznaczania) wzor�w z lewej strony (p. \eqno)
\let\makro=inne_makro makropodstawienie, przypisanie makroinstrukcji warto�ci innego makra (bez rozwijania)
\limits polecenie okre�laj�ce miejsce po�o�enia indeksu (frakcji) dolnego i g�rnego; zawsze nad/pod obiektem; p. te� \displaylimits oraz \nolimits; np.: \def\int{\intop\limits}
\linepenalty=warto�� kara (liczba ca�kowita) wstawiana w ka�dej linii (na wyj�ciu) przez TeX-a w procesie �amania akapitu; mo�e jako mechanizm wp�ywaj�cy na liczb� linii akapitu (p. te� \looseness, [1])
\lineskip=glue odleg�o�� mi�dzy liniami (do�em linii g�rnej, a g�r� linii bie��cej -- nie liniami bazowymi wierszy!); je�li (p. \lineskiplimit), \baselineskip - dn-1 - hn > \lineskiplimit odleg�o�ci� staje si� \lineskip, w przeciwnym razie b�dzie ni� \baselineskip (ale jako odleg�o�� mi�dzy liniami bazowymi wierszy) (dn-1 -- g��boko�� poprzedniej linii, hn -- wysoko�� bie��cej linii)
\lineskiplimit=dimen warto�� progowa kiedy \baselineskip zmieniany jest na \lineskip
\long polecenie modyfikuj�ce sens polece� \def, \edef, \xdef i \gdef tak, �e parametr mo�e zawiera� kilka akapit�w (np: \long\def\mmm#1{{\bf #1}})
\looseness=liczba sugeruje TeX-owi, aby z�o�y� akapit (liczba dodatnia) o wskazan� liczb� linii d�u�szy lub kr�tszy (liczba ujemna); sugestia zostanie wzi�ta pod uwag� je�li parametry sk�adu zostan� zachowane (p. te� \linepenalty)
\lower dimen box zawarto�� pude�ka box jest obni�ana o dimen (tylko w trybie poziomym); p. \raise, \hbox, \vbox, \copy, \unhbox, \unvbox
\lowercase{materia�} zamiana wielkich liter na ma�e, a �ci�lej na odpowiedniki zdefiniowane przez \lccode dla u�ytych znak�w
\mag=warto�� warto�� jest wsp�czynnikiem skaluj�cym ca�y dokument (za wyj�tkiem wielko�ci oznaczonych jako true), w obliczeniach brana jest warto��/1000. Polecenia tego mo�na u�y� zanim nie zostanie wyprowadzona strona do pliku dvi, brana jest pod uwag� ostatnia dysponowana zmiana wsp�czynnika
\mark{tekst} wstawia tekst b�d�cy jego argumentem (po rozwini�ciu) jako znacznik. Tekst ten jest dost�pny dla polece�: \topmark, \firstmark, \splitfirstmark, \botmark i \splitbotmark. Polecenie to umo�liwia np. synchronizacj� zawarto�ci �ywej paginy z sk�adan� tre�ci�
\mathaccent "CFXX materia� u�ycie akcentu w trybie matematycznym o kodzie XX; C oznacza klas� znaku (p. tabela klas), a F oznacza rodzin� (p. \fam); p. \mathchar
\mathbin deklaruje, �e obiekt jest typu ,,binarny'' np. + (p. tabela odleg�o�ci); p. \binoppenalty
\mathchar "CFXX u�ycie znaku o kodzie XX; C oznacza klas� znaku (p. tabela klas), a F oznacza rodzin� (p. \fam); p. \mathchardef
\mathchardef\nazwa="CFXX jest alternatyw� dla sekwencji: \def\nazwa{\mathchar "CFXX}
\mathchoice{D}{T}{S}{SS} konstrukcja matematyczna. W zale�no�ci od bie��cego trybu zostanie rozwini�ty odpowiedni parametr:
D dla displaystyle,
T dla tekststyle,
S dla scriptstyle,
SS dla scriptscriptstyle
\mathclose deklaruje, �e obiekt jest typu ,,zamykaj�cy'' np. nawias (p. tabela odleg�o�ci)
\mathcode znak="CFXX okre�la kodowanie (XX -- pozycja w tabeli kodowej) znaku oraz klas� znaku (p. tabela klas) (C) dla rodziny F (p. rodzina font�w)
\mathinner deklaruje, �e obiekt jest typu ,,inny'' (p. tabela odleg�o�ci)
\mathopen deklaruje, �e obiekt jest typu ,,otwieraj�cy'' np. nawias otwieraj�cy (p. tabela odleg�o�ci)
\mathop deklaruje, �e obiekt jest typu ,,operator'' np. znak sumy (p. tabela odleg�o�ci)
\mathord deklaruje, �e obiekt jest typu ,,ord'' np. litery greckie (p. tabela odleg�o�ci)
\mathpunct deklaruje, �e obiekt jest typu ,,separator'' np. przecinek (p. tabela odleg�o�ci)
\mathrel deklaruje, �e obiekt jest typu ,,relacja'' np. = (p. tabela odleg�o�ci); p. \relpenalty
\mathsurround=dimen dodatkowa odleg�o�� wstawiana przed i po konstrukcji matematycznej nieeksponowanej (wewn�trzakapitowej); p. dimen
\maxdeadcycles maksymalna liczba wywo�a� procedury wyj�ciowej nie wywo�uj�cych polecenia \shipout -- po jej przekroczeniu pojawia si� komunikat b��du i wywo�ywania jest standardowa procedura wyj�ciowa -- ma to zapobiega� zap�tleniu procedury wyj�ciowej; p. te� \deadcycles
\maxdepth maksymalna g��boko�� (dimen) dla output-owanej strony, je�li g��boko�� ostatniego pude�ka na stronie jest wi�ksza od \maxdepth, to jest ono odpowiednio ,,podnoszone'' (zwi�kszana jest jego wysoko��, tak by g��boko�� mie�ci�a si� w zadanym zakresie)
\meaning token polecenie pokazuje natur� parametru; np. je�li token reprezentuje makroinstrukcj� zostanie pokazana jej definicja
\medmuskip=mglue matematyka; rejestr okre�laj�cy moc spr�yny trybu matematycznego (mglue) domy�lnie: 4mu plus 2mu minus 4mu; p. \mskip
\message{materia�} materia� zostanie wy�wietlony (po rozwini�ciu) na konsoli i umieszczany w pliku log; p. errmessage
minus dimen kwalifikator okre�laj�cy ,,�cisk'' spr�yny (wielko�ci typu glue); p. dimen
\mkern mdimen dodatkowe przesuni�cie (dodatnie lub ujemne) o mdimen w trybie matematycznym (dopuszczalna jednostka mu)
mm jednostka miary -- milimetr (1 mm = 0.1 cm); p. true, tablica jednostek
\month rejestr zawieraj�cy numer bie��cego miesi�ca
\moveleft dimen box przesuni�cie pude�ka box w lewo o dimen (tylko w trybie pionowym); p. moveright, dimen
\moveright dimen box przesuni�cie pude�ka box w prawo o dimen (tylko w trybie pionowym) p. moveleft, dimen
\mskip mglue dodatkowe przesuni�cie typu mglue w trybie matematycznym (dopuszczalna jednostka mu)
mu jednostka miary (mathematical unit) jednostka u�ywana w okre�laniu odleg�o�ci w trybie matematycznym -- r�wna 1/18 6 parametru fontu (fontdimen6) drugiej rodziny bie��cego stylu (jej wielko�� zmienia si� w miar� prze��czania trybu displaystyle, textstyle, scriptstyle i scriptscriptstyle, poniewa� wtedy zmienia si� wielko�� fontu)
\multiply\rejestr by warto�� mno�enie rejestru przez warto��; uwaga na typ element�w -- wynik musi by� sensowny (typ wyniku przewidziany w TeXu)
\muskip numer rejestr typu muskip o wskazanym numerze (0 -- 255) zawieraj�cy wielko�� przesuni�cia w trybie matematycznym); p. \muskipdef
\muskip numer=mglue nadanie warto�ci rejestrowi o wskazanym numerze; p. \muskipdef, mglue
\muskipdef\nazwa=numer zdefiniowanie synonimu \nazwa, odpowiadaj�cego rejestrowi \muskip o podanym numerze
\newlinechar=kod_znaku definiuje znak, kt�ry jest zamieniany na znak powrotu karetki na li�cie token�w polecenia \write; (p. kod_znaku)
\noalign{materia�} polecenie stosowane w konstrukcjach tabularycznych, powoduje �e materia� nie podlega pozycjonowaniu (p. \halign\valign)
\noboundary powoduje przej�cie w tryb poziomy, polecenie ma wp�yw na realizacj� skrajnych ligatur i kern�w. Prawdopodobnie ma to zwi�zek z mo�liwo�ci� definiowania w foncie ligatur z niewidocznymi znakami. Knuth bardzo enigmatycznie wyja�ni� znaczenie tego polecenia.
\noexpand zapobiega rozwijaniu nast�pnego tokena
\noindent akapit jest rozpoczynany ,,bez wci�cia'' (prze��cza w tryb poziomy)
\nolimits kwalifikator okre�laj�cy miejsce po�o�enia indeksu (frakcji) dolnego i g�rnego; zawsze obok obiektu (jako g�rna lub dolna frakcja) p. te� \displaylimits oraz \limits; np.: \def\int{\intop\nolimits}
\nonscript glue polecenie powoduje, �e nast�puj�ce po nim przesuni�cie nie jest kasowane w trybie \scriptstyle i \scriptscriptstyle
\nonstopmode TeX nie przerywa przetwarzania w przypadku napotkania b��du; p. \errorstopmode, \batchmode, \scrollmode
\nulldelimiterspace=dimen szeroko�� pustego delimitera (generowanego poleceniem \left. lub \right.); p. dimen
\nullfont font (pseudofont) zawsze gotowy do u�ycia (zawiera pusty zestaw znak�w)
\number liczba_ca�kowita polecenie wyprowadza liczb� ca�kowit� w postaci reprezentuj�cego j� napisu, w postaci znormalizowanej (np. pocz�tkowe zera s� pomijane)
\omit polecenie powoduje pomini�cie deklaracji sposobu formatowania rubryki tabelki, mo�e wyst�pi� tylko na pocz�tku rubryki, czyli po \cr, & albo \noalign. Daje taki efekt jakby w wzorcu tabeli w danej rubryce wyst�pi� tylko znak #; p. halign, \valign
\openin liczba=nazwa_pliku otwarcie pliku do odczytu, b�dzie mu przyporz�dkowany kana� o numerze liczba (z zakresu 0--15); p. \read i \closein, \immediate
\openout liczba=nazwa_pliku otwarcie pliku do zapisu, b�dzie mu przyporz�dkowany kana� o numerze liczba (z zakresu 0--15); p. \write i \closeout, \immediate
\or cz�� instrukcji wyboru p. \ifcase
\outer ustawia atrybut ,,zewn�trzna'' dla nast�puj�cej po nim definicji; makrodefinicje definiowane z tym atrybutem, nie mog� wyst�pi� wewn�trz innych definicji, ani w parametrze innego makra. Przyk�adem makrodefinicji z tym modyfikatorem jest \bye
\output materia� jest to rejestr �etonowy (token) -- ma charakter procedury; jest on automatycznie wywo�ywany w momencie znalezienia dobrego punktu podzia�u strony, w tym momencie w pude�ku 255 (\box255) znajduje si� zawarto�� gotowej strony (current page), a w odpowiednich pude�kach zawarto�ci wstawek, oraz mn�stwo ustawionych stosownie rejestr�w -- zar�wno liczbowych (np. \outputpenalty, \insertpenalties), jak np. znacznik�w (\mark). Wewn�trz materia�u powinny znale�� si� konstrukcje buduj�ce kompletn� stron� (np. do��czaj�ce pagin� -- (w szczeg�lno�ci musi zosta� opr�nione pude�ko 255) i (najcz�ciej) zapisa� j� (poleceniem \shipout) do pliku DVI; wewn�trz procedury wyj�ciowej TeX pracuje w nieco inaczej ni� normalnie (na ten temat jest ca�y rozdzia� 23 TeXbooka) w szczeg�lno�ci np. materia� z�o�ony w procedurze wyj�ciowej trafia z powrotem na list� bie��cej strony _przed_ materia�em pozosta�ym na li�cie ostatnich element�w (recent contributions)
\outputpenalty=warto�� warto�� kary na kt�rej nast�pi�o ostatnie prze�amanie strony; je�li z�amanie nast�pi�o na obiekcie innym ni� kara, \outputpenalty ma warto�� 10000
\over konstrukcja matematyczna -- u�amek; np.: $1 + {1 \over 1+x}$ (licznik i mianownik jest sk�adany w stylu o jeden stopie� ni�szym (p. \displaystyle, \textstyle, \scriptstyle\scriptscriptstyle); p. \above
\overfullrule dimen szeroko�� ,,sztabki'', kt�r� TeX oznacza przekroczenie rozmiaru pude�ka, nadanie warto�ci 0pt likwiduje oznaczenie, ale oczywi�cie nie likwiduje problemu; mechanizm zwykle u�ywany przy wydrukach kontrolnych; p. hfuzz
\overline{materia�} konstrukcja matematyczna; materia� b�dzie nadkre�lony
\overwithdelims delim1delim2 podobnie jak \over, ale konstrukcja zostanie otoczona przez delim1 i delim2; p. \above
\pagedepth aktualna g��boko�� (dimen) materia�u na stronie (current page), u�ywana przez algorytm �amania na strony; mo�na modyfikowa� t� warto�� cho� efekty nie s� �atwe do przewidzenia
\pagefilllstretch aktualne rozci�gliwo�ci wy�szego stopnia (odpowiednio ilo�� klej�w zawieraj�cych filll) materia�u na stronie (current page), u�ywane przez algorytm �amania na strony; mo�na modyfikowa� te warto�ci cho� efekty nie s� �atwe do przewidzenia; p. \pagefilstretch,\pagefillstretch
\pagefillstretch aktualne rozci�gliwo�ci wy�szego stopnia (odpowiednio ilo�� klej�w zawieraj�cych fill) materia�u na stronie (current page), u�ywane przez algorytm �amania na strony; mo�na modyfikowa� te warto�ci cho� efekty nie s� �atwe do przewidzenia; p. \pagefilstretch,\pagefilllstretch
\pagefilstretch aktualne rozci�gliwo�ci wy�szego stopnia (odpowiednio ilo�� klej�w zawieraj�cych fil) materia�u na stronie (current page), u�ywane przez algorytm �amania na strony; mo�na modyfikowa� te warto�ci cho� efekty nie s� �atwe do przewidzenia; p. \pagefillstretch,\pagefilllstretch
\pagegoal po��dana wysoko�� (dimen) materia�u na stronie (current page), u�ywana przez algorytm �amania na strony; w uproszczeniu, jest to warto�� \vsize ,,zakonserwowana'' na pocz�tku strony, mo�na modyfikowa� t� warto�� cho� efekty nie s� �atwe do przewidzenia
\pageshrink aktualna �ci�liwo�� (dimen) materia�u na stronie (current page), u�ywana przez algorytm �amania na strony; mo�na modyfikowa� t� warto�� cho� efekty nie s� �atwe do przewidzenia
\pagestretch aktualna rozci�gliwo�� (dimen) materia�u na stronie (current page), u�ywana przez algorytm �amania na strony; mo�na modyfikowa� t� warto�� cho� efekty nie s� �atwe do przewidzenia
\pagetotal aktualna wysoko�� (dimen) materia�u na stronie (current page), u�ywana przez algorytm �amania na strony; mo�na modyfikowa� t� warto�� cho� efekty nie s� �atwe do przewidzenia
\par koniec akapitu (r�wnowa�ne pustej linii)
\parfillskip=glue spr�yna dodawana na ko�cu akapitu (po ostatnim znaku); standardowo o ,,mocy'' 0pt plus 1fil. Powoduje �e ostatnia linia akapitu ma swoj� nominaln� d�ugo��, tak�, jaka wynika z jej zawarto�ci. Zmiana jej d�ugo�ci nominalnej spowoduje wy��czenie mechanizmu kontroli odleg�o�ci przed i po wzorze ,,eksponowanym'' (odleg�o�� b�dzie ustawiana zawsze na \belowdisplayskip i \abovedisplayskip)
\parindent=dimen wielko�� wci�cia akapitowego; p. dimen
\parshape=n m1 l1 ... mn ln polecenie pozwala nada� dowolny kszta�t akapitu; n okre�la liczb� linii akapitu podlegaj�cych modyfikacji, pary liczb: mn ln okre�laj� lewy margines i d�ugo�� wiersza w poszczeg�lnych liniach akapitu, je�eli akapit b�dzie mia� wi�cej ni� n wierszy, pozosta�e b�d� mia�y cechy takie jak w ostatniej wyspecyfikowanej linii (warto�� parametru jest zerowana po zako�czeniu akapitu), p.  te� \hangafter, \hangindent
\parskip=glue rejestr zawiera wielko�� odst�pu mi�dzy akapitami
\patterns{definicje} definicje okre�laj� regu�y przenoszenia wyraz�w (tylko initex)
\pausing liczba je�li liczba jest wi�ksza od zera, TeX wstrzymuje prac� po wczytaniu ka�dej linii tekstu i wy�wietla j� na konsoli, mo�na j� zatwierdzi� lub wprowadzi� inny tekst
pc jednostka miary -- pica (1 pc = 12 pt); p. true, tablica jednostek
\penalty=warto�� kara (liczba ca�kowita) o podanej warto�ci wstawiana w miejscu u�ycia (warto�� 10000 oznacza niesko�czono��); znaczenie zale�y od kontekstu
plus dimen kwalifikator okre�laj�cy ,,rozci�g'' spr�yny (wielko�ci typu glue); p. dimen
\postdisplaypenalty=warto�� kara (liczba ca�kowita) za z�amanie strony po wzorze eksponowanym (wystawionym)
\predisplaypenalty=warto�� kara (liczba ca�kowita) za z�amanie strony przed wzorem eksponowanym (wystawionym)
\predisplaysize do rejestru \predisplaysize wpisywana jest efektywna szeroko�� wiersza poprzedzaj�cego r�wnanie (p) zgodnie z nast�puj�cymi regu�ami: je�eli przed r�wnaniem nie wyst�pi� �aden wiersz (na przyk�ad je�li znacznik $$ wyst�pi� bezpo�rednio po instrukcji \noindent lub po zamykaj�cym inne r�wnanie znaczniku $$), p przyjmuje warto�� -16383.99999pt (-\maxdimen, czyli najmniejszy dopuszczalny wymiar). W przeciwnym razie TeX sprawdza pude�ko utworzone przez poprzedni wiersz i okre�la warto�� p jako r�wn� szeroko�ci wn�trza pude�ka, plus przesuni�cie pude�ka w prawo, plus dwie jednostki em z bie��cego fontu. Je�li jednak szeroko�� wn�trza pude�ka zale�y od �ci�liwo�ci lub rozci�gliwo�ci odst�p�w -- je�li na przyk�ad klej \parfillskip ma warto�� sko�czon� -- w�wczas p przyjmuje warto�� \maxdimen.
\pretolerance=warto�� akceptowalna kiepsko�� sk�adu akapitu. je�eli jest spe�niona (w pierwszym przebiegu TeX pr�buje z�o�y� akapit bez przenoszenia wyraz�w) to nie nast�pi drugi przebieg, je�eli nie zostanie osi�gni�ta nast�puje drugie podej�cie do sk�adu uwzgl�dniaj�c regu�y przenoszenia wyraz�w, warto�� -1 oznacza rezygnacj� z pierwszego przebiegu [1]
\prevdepth zawiera g��boko�� (dimen) ostatniego pude�ka do��czonego do listy pionowej, warto�� ta u�ywana jest przy ustalaniu odst�p�w mi�dzyliniowych; bywa u�yteczna do kompensowania g��boko�ci pude�ka np. \vskip-\prevdepth; warto�� t� mo�na tak�e modyfikowa�; uwaga -- gdy lista pionowa jest pusta \prevdepth przyjmuje warto�� -1000pt, t� sam� warto��, ma po wstawieniu do listy, a tak�e po u�yciu makra \nointerlineskip [2]
\prevgraf rejestr zawiera liczb� linii (count) w ostatnio z�o�onym akapicie (lub jego osobno z�o�onej cz�ci -- np. przed wzorem eksponowanym) -- wykorzystywana przez polecenia \hangafter i \parshape; warto�� t� mo�na modyfikowa�; uwaga: ka�dy wz�r eksponowany jest liczony jako trzy linie
pt jednostka miary -- punkt typograficzny (1 pt = 1/12 pc); p. true, tablica jednostek
\radical="f1XXf2YY konstrukcja pierwiastka: f1, f2 rodzina dla wersji ,,ma�ej'' i ,,du�ej'' XX, YY kody znak�w dla odpowiadaj�cych im rodzin
\raise dimen box zawarto�� pude�ka box jest podnoszona o dimen (tylko w trybie poziomym); p. \lower, \hbox, \unhbox, \unvbox, \vbox, \copy
\read numer to \skewencja_steruj�ca wczytanie linii z kana�u wej�ciowego numer (p. \openin, \immediate) i umieszczeniu jej ,,pod nazw�'' \sekwencja_steruj�ca
\relax NIC, ale jego u�ycie powoduje zako�czenie analizy poprzedzaj�cego tokenu
\relpenalty=warto�� kara za z�amanie linii po operatorze relacji (rel atom); p. \mathrel
\right delim operator wymuszaj�cy wielko�� delimitera i ustawiaj�cy kategori� na ,,zamykaj�cy''; p. \delimiterfactor\delimitershortfall. Dla ka�dego \right musi istnie� \left. Znak kropki . oznacza delimiter pusty
\righthyphenmin=liczba minimalna d�ugo�� fragmentu wyrazu (liczba liter) przenoszonego do nast�pnej linii przy przenoszeniu (p. \language i \lefthyphenmin)
\rightskip=glue parametr okre�la moc ,,spr�yny'' (glue) dodawanej z prawej strony materia�u strony
\romannumeral warto�� wyprowadza warto�� w postaci zapisu ,,rzymskiego'' (tylko cz�� ca�kowita)
scaled wsp�czynnik mno�nik okre�laj�cy przeskalowanie fontu (mno�nik = 1/1000 * wsp�czynnik) np.: font\xii=plr10 scaled 1200 (r�wnowa�ny font\xii=plr10 at 12pt) Uwaga! Zdefiniowany font \xii to nie to samo co font plr12
\scriptfont f = \nazwa_fontu ustalenie fontu dla \scriptstyle dla rodziny o numerze f (0--15); p. \font
\scriptscriptfont f = \nazwa_fontu ustalenie fontu dla \scriptscriptstyle dla rodziny o numerze f (0--15); p. \font
\scriptscriptstyle prze��czenie sk�adu matematyki w tryb scriptscript (p. \limits, \nolimits, \displaylimits, \displaystyle, \textstyle, \scriptstyle, \textfont, \scriptfont, \scriptscriptfont)
\scriptspace=dimen dodatkowa odleg�o�� po konstrukcji subscript (_{...}) i superscript (^{...})
\scriptstyle prze��czenie sk�adu matematyki w tryb script (p. \limits, \nolimits, \displaylimits, \displaystyle, \textstyle, \scriptscriptstyle, \textfont, \scriptfont, \scriptscriptfont)
\scrollmode TeX nie przerywa przetwarzania w przypadku pojawienia si� b��du; p. \errorstopmode, \batchmode, \nonstopmode
\setbox numer_pude�ka=box zapami�tuje zawarto�� pude�ka box w wskazanym rejestrze pude�ek (box mo�e by� jednym z obiekt�w: \hbox, \vbox, \vtop, \box, \copy, \vsplit, \lastbox)
\setlanguage numer wybiera bie��cy j�zyk (zestaw regu� przenoszenia wyraz�w), s�uzy do chwilowego prze��czanie regu� wewn�trz akapitu, Zestawy regu� s� konstruowane (i numerowane) w czasie dzia�ania iniTeX-a; p. \language, \patterns
\sfcode kod_znaku=warto�� warto�� maj�ca wp�yw na obliczenie odleg�o�ci mi�dzy wyrazami, standardowo jest predefiniowana dla ka�dego znaku w foncie i przyjmuje zwykle nast�puj�ce warto�ci: 0 dla nawias�w zamykaj�cych, 1000 dla liter, 3000 dla znak�w punktuacyjnych, kt�re wg niekt�rych zwyczaj�w typograficznych wymagaj� dodatkowej odleg�o�ci (np.: .) i z zakresu 1000--2000 dla innych znak�w punktuacyjnych, np.: ,). Standardowo odleg�o�� mi�dzywyrazowa jest wielko�ci� projektow� fontu i sk�ada si� z dwu parametr�w (p. \fontdimen): normalnego i ekstra, dodawanego je�li \sfcode znaku ko�cz�cego wyraz > 2000. Odleg�o�ci mo�na zmieni� modyfikuj�c parametry \spaceskip\xspaceskip; zale�no�ci pokazuje tabela:
\sfcode \spaceskip \xspaceskip odleg�o��
0-999 =0 =0 \fontdimen2*
0-999 !=0 * \spaceskip*
1000 0 * \fontdimen2*
1000 !=0 * \spaceskip
>2000 0 =0 \fontdimen2*+\fontdimen7
>2000 !=0 =0 \fontdimen7+\spaceskip
>2000 * !=0 \xspaceskip
* -- dla tych wielko�ci rozci�g (stretch) jest mno�ony przez f/1000, a �cisk (shrink) przez 1000/f, gdzie f jest warto�ci� \sfcode p. te� \spacefactor
\shipout pude�ko wysy�a pude�ko stanowi�ce jej parametr jako kolejn� stron� do DVI, czyli dopisuje do pliku jobname.DVI; najcz�ciej polecenie to jest wywo�ywane w procedurze wyj�ciowej (output routine), ale mo�e by� u�yte w ka�dym momencie; wywo�anie polecenia \shipout powoduje tak�e w�a�ciwe wykonanie polece� \write oraz \openout i \closeout -- czyli zapis do ewentualnych plik�w pomocniczych (p. te� \immediate)
\show cos powoduje wyprowadzenie na konsol� bie��cej warto�ci ,,cosia''
\showbox numer_pude�ka przerywa przetwarzanie, informacje o wskazanym pude�ku s� zapisywane w pliku log
\showboxbreadth=liczba_ca�kowita warto�� tego rejestru okre�la liczb� pozycji (pude�ek, znak�w) w �ledzonym pude�ku pokazywanych poleceniem \showbox; p. \showlists
\showboxdepth=liczba_ca�kowita warto�� tego rejestru okre�la g��boko�� �ledzenia zagnie�d�e� pude�ek pokazywanych poleceniem \showbox
\showlists przerywa przetwarzanie, w pliku log zapisywane s� informacje o tym co jest wstawiane do sk�adu (znaki, pude�ka spr�yny, zmiany tryb�w itp.)
\showthe cos przerywa przetwarzanie, informacje o ,,cosiu'' podawane s� na konsoli i w pliku log (p. te� \the)
\skewchar font znak rejestr ustawiany dla ka�dego fontu, znak u�ywany przez algorytm pozycjonowania akcent�w w matematyce, warto�� kernu mi�dzy znakiem akcentowanym, a okre�lonym przez \skewchar jest u�ywana jako korekta poziomego po�o�enia akcentu; p. \defaultskewchar)
numer rejestr typu glue o wskazanym numerze (0 -- 255) (zamiast numeru mo�e by� u�yty synonim, p. \skipdef)
\skip numer=glue ustawienie warto�ci rejestru typu glue o wskazanym numerze (0 -- 255) (zamiast numeru mo�e by� u�yty synonim, p. \skipdef)
\skipdef\nazwa=numer zdefiniowanie synonimu \nazwa, odpowiadaj�cego rejestrowi \skip o numerze numer
sp jednostka miary -- scaled point (65536 sp = 1 pt); p. true, tablica jednostek
\spacefactor liczba zmienia sfcode poprzedzaj�cego znaku; p. \xspaceskip, \spaceskip
\spaceskip=glue w okre�lonych sytuacjach mo�e mie� wp�yw na odleg�o�� mi�dzy wyrazami; p. \sfcode, \spacefactor i \xspaceskip
\span polecenie powoduje po��czenie danej rubryki tabelki z kolejn�, mo�e wyst�pi� tylko na pocz�tku rubryki, czyli po \cr, & albo \noalign. W po��czonej rubryce stosowana jest spos�b formatowania z drugiej (przy��czanej) rubryki, dlatego cz�sto u�ywa si� kombinacji \span\omit; p. \halign,\valign
\special{materia�} materia� jest przekazywany na wyj�cie (do pliku dvi), po uprzednim rozwini�ciu makr. Mechanizm ten jest u�ywany g��wnie do przes�ania polece� do program�w drukuj�cych (np. wstawienie grafiki)
\splitbotmark przyjmuje warto�� ostatniego znacznika (\mark), kt�ry pojawi� si� w obecnie �amanym (\vsplit) pude�ku; dzia�a analogicznie jak polecenie \botmark dla strony
\splitfirstmark przyjmuje warto�� pierwszego znacznika (\mark), kt�ry pojawi� si� w obecnie �amanym (\vsplit) pude�ku; dzia�a analogicznie jak polecenie \firstmark dla strony
\splitmaxdepth maksymalna g��boko�� (dimen) oddzielanego pude�ka, parametr u�ywany przez \vsplit analogicznie do parametru \maxdepth u�ywanego w algorytmie �amania na strony
\splittopskip klej (glue) wstawiany nad cz�ci� pozosta�� w pude�ku, po u�yciu polecenia \vsplit, analogiczny do parametru \topskip u�ywanego w algorytmie �amania na strony
spread dimen warto�� dimen definiuje o ile trzeba wyd�u�y� pude�ko np. \hbox spread 50pt{to jest pude�ko} -- tekst b�dzie z�o�ony w pude�ku o 50pt d�u�szym ni� rozmiar nominalny
\string token token jest pobierany bez rozwijania, jest traktowany w ca�o�ci jako napis (znaki otrzymuj� kategori� 12, a znak o kategorii 0, zostanie zamieniony na znak o kodzie zdefiniowanym przez \escapechar)
\tabskip glue odleg�o�� mi�dzy kolumnami konstrukcji \valign i \halign
\textfont f = \nazwa_fontu ustalenie fontu dla \displaystyle i \textstyle dla rodziny o numerze f (0--15); p. \font, \fam
\textstyle prze��czenie sk�adu matematyki w tryb text (wielko�� czcionki i spos�b ustawiania g�rnego i dolnego rejestru (indeksu); p. \limits, \nolimits, \displaylimits, \displaystyle, \scriptstyle, \scriptscriptstyle, \textfont, \scriptfont, \scriptscriptfont)
\the co� wyprowadza bie��c� warto�� ,,cosia'', dzia�anie zale�y od jego natury
\thickmuskip=mglue matematyka; rejestr okre�laj�cy moc spr�yny trybu matematycznego (mglue) domy�lnie: 5mu plus 5mu; p. \mskip
\thinmuskip=mglue matematyka; rejestr okre�laj�cy moc spr�yny trybu matematycznego (mglue) domy�lnie: 3mu; p. \mskip
\time rejestr zawiera liczb� minut kt�re up�yn�y od p�nocy
to dimen dodatkowy (opcjonalny) prefiks przy okre�laniu szeroko�ci pude�ka np: \hbox to 3cm{Ala ma kota}; p. dimen
\toks numer{lista token�w} ustalenie zawarto�ci rejestru tokenowego o podanym numerze (0 -- 255) (tokeny, jednostki leksykalne, �etony), zamiast numeru mo�na u�y� synonimu; p. \toksdef
\toksdef\nazwa=numer zdefiniowanie synonimu \nazwa, odpowiadaj�cego rejestrowi \toks o numerze numer
\tolerance akceptowalna kiepsko�� sk�adu akapitu przy drugim przebiegu (p. \pretolerance); je�eli TeX nie jest w stanie jej osi�gn�� jest to sygnalizowane (lub nast�puje przej�cie do trzeciego przebiegu, p. \emergencystretch) [1]
\topmark przyjmuje warto�� ostatniego znacznika (\mark), kt�ry pojawi� si� na poprzedniej (ni� obecnie output-owana) stronie; czyli ma takie samo znaczenie jak mia� \botmark na poprzedniej stronie
\topskip glue spr�yna (glue) dodawana na g�rze strony
\tracingcommands=liczba je�li liczba r�wna jest 1 TeX pokazuje (zbi�r *.log) wykonanie wszystkich wykonywanych polece� (makroinstrukcji), je�li liczba r�wna jest 2 dodatkowo pokazyane s� efekty polece� warunkowych; warto�� zero oznacza brak �ledzenia
\tracinglostchars=liczba je�li liczba jest wi�ksza ni� 1 sygnalizowane s� (zbi�r *.log) przypadki braku u�ytego znaku w bie��cym foncie (standardowo w��czony)
\tracingmacros=liczba je�li liczba jest wi�ksza ni� 1 sygnalizowane s� (zbi�r *.log) szczeg�y zwi�zane z rozwijaniem makroinstrukcji
\tracingonline=liczba je�li liczba jest wi�ksza ni� 1 komunikaty �ledzenia s� wyprowadzane r�wnie� na konsol� (istotne w przypadku innych polece� �ledzenia)
\tracingoutput=liczba je�li liczba jest wi�ksza ni� 1 podawane s� informacje o wyprowadzanych na wyj�cie (zbi�r *.log) znakach (i pude�kach)
\tracingpages=liczba je�li liczba jest wi�ksza ni� 1 sygnalizowane s� (zbi�r *.log) szczeg�y zwi�zane z procesem �amania stron
\tracingparagraphs=liczba je�li liczba jest wi�ksza ni� 1 sygnalizowane s� szczeg�y (zbi�r *.log) zwi�zane z procesem �amania akapit�w
\tracingrestores=liczba je�li liczba jest wi�ksza ni� 1 sygnalizowane s� (zbi�r *.log) informacje o odtworzeniu warto�ci parametr�w w zwi�zku z zako�czeniem grupy
\tracingstats=liczba je�li liczba jest wi�ksza ni� 1 sygnalizowane s� (zbi�r *.log) informacje statystyczne o wykorzystaniu pami�ci
true dodatkowy kwalifikator przy podawaniu miar, oznacza, �e nie podlegaj� one skalowaniu, np.: \hskip 2 true cm; p. \mag
\uccode kod_znaku=kod_znaku drugi parametr okre�la kod znaku b�d�cego odpowiednikiem ,,uppercase'' dla znaku okre�lonego pierwszym parametrem (p. \uppercase); (p. kod_znaku)
\uchyph=warto�� je�li warto�� jest r�wna 0, blokowane jest przenoszenie wyraz�w zaczynaj�cych si� wielk� liter�
\underline{materia�} konstrukcja matematyczna; materia� jest podkre�lany lini� ci�g��
\unhbox numer_pude�ka ,,wyd�ubanie'' zawarto�ci wskazanego pude�ka poziomego, pude�ko staje si� puste (p. \setbox, \copy, \box, \unhcopy)
\unhcopy numer_pude�ka ,,wyd�ubanie'' zawarto�ci wskazanego pude�ka poziomego, zawarto�� pude�ka nie ulega zmianie (p. \setbox, \copy, \box, \unhbox)
\unkern wycofanie ostatnio u�ytego ,,podci�cia'' (kern)
\unpenalty wycofanie ostatnio wstawionej kary
\unskip wycofanie ostatnio u�ytej ,,spr�yny'' (glue); r�wnowa�ne \vskip -\lastskip
\unvbox numer_pude�ka ,,wyd�ubanie'' zawarto�ci wskazanego pude�ka pionowego, pude�ko staje si� puste (p. \setbox, \copy, \box, \unvcopy)
\unvcopy numer_pude�ka ,,wyd�ubanie'' zawarto�ci wskazanego pude�ka pionowego, zawarto�� pude�ka nie ulega zmianie (p. \setbox, \copy, \box, \unvbox)
\uppercase{materia�} zamiana ma�ych liter na wielkie, a �ci�lej na odpowiedniki zdefiniowane przez \uccode dla u�ytych znak�w
\vadjust{materia�} wstawienie materia�u pionowego ,,mi�dzy wierszami'' (wtr�cenie materia�u pionowego w trybie poziomym)
\valign {materia�} definiuje �rodowisko tabularyczne, materia� logicznie dzieli si� na dwie cz�ci: 1. preambu��, czyli definicj� wierszy i sposobu ich formatowania, 2. tekst tworz�cy zawarto�� tabeli. W preambule fakt istnienia materia�u kolumny sygnalizujemy znakiem #, a separatorem kolumn jest znak &. Przyk�ad:
	\halign{# & #\cr
	1234 & 1 \cr
	1    & 1234 \cr}
	
jak wida� poleceniem ko�ca kolumny (poszczeg�lne elementy w wierszu definicji, okre�laj� poszczeg�lne elementy kolumny w sk�adzie) jest \cr; p. \crcr, \noalign, \span, \omit oraz \halign
\vbadness=warto�� warto�� progowa; je�eli przy �amaniu strony ,,kiepsko��'' przekroczy t� warto�� pojawi si� komunikat
\vbox {materia�} wstawienie materia�u pionowego (je�eli wewn�trz nie nast�pi przej�cie w tryb poziomy, to szeroko�� pude�ka wyniesie tyle, ile najwi�ksza szeroko�� elementu wewn�trznego, w przeciwnym razie szeroko�� pude�ka wyniesie \hsize. G��boko�ci� pude�ka b�dzie g��boko�� ostatniego elementu na li�cie pionowej (reszt� stanowi wysoko��).
\vbox to dimen {materia�} j.w. ale wysoko�� pude�ka wyniesie dimen (z mo�liwo�ci� powstania niedomiaru lub przepe�nienia) -- nie wp�ywa na g��boko��. p. dimen
\vbox spread dimen {materia�} j.w., ale wysoko�� nominalna pude�ka zostanie zwi�kszona o dimen -- nie wp�ywa na g��boko��; p. dimen
\vcenter {materia�} konstrukcja matematyczna, analogiczna do \vbox, kt�rej wysoko�� i g��boko�� jest jednakowa; umo�liwia pozycjonowanie materia�u pionowego np. wzgl�dem znaku =; np. $$x=\vcenter{\hbox{aaaa}\hbox{bbbb}\hbox{cccc}}$$
x =  aaaa
bbbb
cccc
\vcenter to dimen {materia�} j.w., ale ca�kowity rozmiar pionowy wyniesie dimen; materia� nie jest �rodkowany w pionie.
\vcenter spread dimen {materia�} j.w., ale ca�kowity rozmiar pionowy zostanie powi�kszony o dimen; materia� nie jest �rodkowany w pionie.
\vfil spr�yna (glue) pionowa o zerowej wysoko�ci i niesko�czonym rozci�gu (r�wnowa�na \vskip 0pt plus 1fil)
\vfill jw. ale mocniejsza (r�wnowa�na \vskip 0pt plus 1fill)
\vfilneg r�wnowa�ne \vskip 0pt plus -1fil
\vfuzz=dimen dopuszczalne niesygnalizowane przekroczenie d�ugo�ci strony; p. dimen
\voffset=dimen dodatkowe przesuni�cie ca�ego materia�u strony o wskazan� warto�� w d� (w g�r� je�li ujemna); p. dimen
\vrule linia pionowa o wysoko�ci i g��boko�ci zale�nej od kontekstu u�ycia o grubo�ci 0.4 pt odk�adana na li�cie poziomej; mo�na wyspecyfikowa� inne parametry np.: \vrule width 3cm depth 1mm height 0.5mm
\vsize=glue wysoko�� materia�u sk�adu (bez stopek i nag��wk�w)
\vskip glue dodatkowa odleg�o�� w pionie; u�ycie prze��cza w tryb pionowy
\vsplit numer_pude�ka to dimen poleceniu uruchamiaj�ce dla danego pude�ka (\vbox) algorytm r�wnowa�ny algorytmowi �amania na strony; od wskazanego pude�ka oddzielana jest pocz�tkowa cz�� o podanej wysoko�ci dimen i zwracana jako wynik, reszta zawarto�ci pude�ka pozostaje w nim
\vss spr�yna (glue) o zerowej d�ugo�ci dzia�aj�ca w pionie o niesko�czonym �cisku i rozci�gu (ale o bardzo s�abej mocy); r�wnowa�na \vskip 0pt plus 1fil minus 1fil
\vtop {materia�} wstawienie materia�u pionowego (je�eli wewn�trz nie nast�pi przej�cie w tryb poziomy, to szeroko�� pude�ka wyniesie tyle, ile najwi�ksza szeroko�� elementu wewn�trznego, w przeciwnym razie szeroko�� pude�ka wyniesie \hsize. Wysoko�ci� pude�ka b�dzie wysoko�� pierwszego elementu na li�cie pionowej (reszt� stanowi g��boko��).
\vtop to dimen {materia�} j.w. ale g��boko�� pude�ka wyniesie dimen, powi�kszona/pomniejszona o pewn� warto�� tak, aby ca�kowity rozmiar pionowy by� identyczny z analogiczn� konstrukcj� \vbox (z mo�liwo�ci� powstania niedomiaru lub przepe�nienia) -- wysoko�� nie ulega zmianie p. dimen
\vtop spread dimen {materia�} j.w., ale g��boko�� nominalna pude�ka zostanie zwi�kszona o dimen pomniejszon�/powi�kszon� o pewn� warto�� tak, aby ca�kowity rozmiar pionowy by� identyczny z analogiczn� konstrukcj� \vbox p. dimen
\wd numer_pude�ka szeroko�� pude�ka o wskazanym numerze
\wd numer_pude�ka=dimen okre�lenie szeroko�ci pude�ka o wskazanym numerze; p. dimen
\widowpenalty=warto�� kara za z�amanie strony przed ostatni� lini� akapitu
width dimen d�ugo�� linii poziomej lub grubo�� pionowej np.: \hrule width 1cm
\write numer {lista token�w} zapisanie listy token�w na kana� wyj�ciowy o wskazanym numerze, p. \openout, \closeout, \immediate, \newlinechar
\xdef .... r�wnowa�na sekwencji \global\edef (p. \def, \long, \gdef \global i \globaldefs)
\xleaders box\hskip glue
\xleaders rule\hskip glue
konstrukcja powtarza specyfikacj� box lub rule wype�niaj�c przestrze� przesuni�cia okre�lonego przez \hskip glue (p. \leaders\cleaders) -- ca�o�� traktowana jest jak ,,spr�yna'' (glue)
\xspaceskip=glue w okre�lonych sytuacjach mo�e mie� wp�yw na odleg�o�� mi�dzy wyrazami; p. \sfcode, \spaceskip\spacefactor
\year rejestr zawieraj�cy numer bie��cego roku (licz�c od pocz�tku naszej ery)

Lista polece� programu PDFTeX

old -- polecenie przeznaczone do likwidacji
* -- polecenie nieopisane
\efcode\font kod_znaku=liczba_ca�kowita polecenie okre�la zdolno�� rozci�gania znaku kod_znaku w danym foncie \font (w jednostkach n/1000), ale nie bardziej ni� zosta�o to okre�lone dla ca�ego fontu; p. \pdffontexpand, \pdfadjustspacing
\ifincsname \polecenie zwraca true je�li ???
\ifpdfabsnum liczba por�wnuje warto�ci absolutne liczb (p; \ifnum)
\ifpdfabsdim dimen por�wnuje warto�ci absolutne wielko�ci typu dimen (p; \ifdim)
\ifpdfprimitive\polecenie instrukcja warunkowa sprawdzaj�ca czy polecenie jest poleceniem wbudowanym
\knacode \font kod_znaku=liczba_ca�kowita okre�lenie kerningu wstawianego przed wskazanym znakiem kod_znaku o warto�ci n/1000 em (gdzie n to liczba_ca�kowita) (p. \pdfprependkern, \knbcode, \pdfappendkern).
\knbcode \font kod_znaku=liczba_ca�kowita okre�lenie kerningu wstawianego przed wskazanym znakiem kod_znaku o warto�ci n/1000 em (gdzie n to liczba_ca�kowita) (p. \pdfprependkern, \knacode, \pdfappendkern).
\knsbcode \font znak polecenie okre�la odleg�o�� mi�dzywyrazow� dla wskazanego znaku w podanym foncie font (p. \pdfadjustinterwordglue, sfcode, stbscode, shbscode).
\leftmarginkern box num podaje szeroko�� marginesu (kern-u) lewej strony materia�u zawartego w podanym pude�ku???? (p. \rightmarginkern).
\letterspacefont \polecenie \font liczba_ca�kowita definiuje \polecenie b�d�ce odpowiednikiem u�ycia fontu \font ze zdefiniowan� inn� odleg�o�ci� mi�dzy literami, okre�lon� jako n/1000 warto�ci em, gdzie n jest liczb� ca�kowit�. Polecenie umo�liwia zdefiniowanie ,,rozstrzelonego'' pseudofontu.
\lpcode\font znak=liczba liczba�0.001em okre�la maksymaln� wielko�� wysuni�cia danego znaku na lewy margines, je�li jest on pierwszym znakiem w linii (p. \pdfprotrudechars, \rpcode)
nc jednostka miary -- nowy Cicero (1nc=12nd); p. tablica jednostek, true
nd jednostka miary -- nowy Didot (1nd=0.375mm); p. nc, true, tablica jednostek
\pdfadjustinterwordglue=liczba_ca�kowita warto�� parametru wi�ksza od 0 w��cza mechanizm ustawiania odleg�o�ci mi�dzywyrazowej (po i przed) znakach wskazanych przez polecenie \knsbcode (p. sfcode, stbscode, shbscode).
\pdfadjustspacing=liczba warto�� parametru okre�la strategi� pdftex-a odno�nie dzia�ania polece� \pdffontexpand i \efcode: 0 -- wy��czenie, 1 -- znaki s� rozci�gane/�ciskane po sformatowaniu akapitu (�amanie jest identyczne jak w TeX-u, ale robiona jest dodatkowa korekcja), 2 -- mechanizm �ciskania/rozci�gania jest uruchamiany na etapie �amania akapitu (�amanie mo�e by� inne ni� w TeX-u); p. \pdffontexpand\efcode)
\pdfannot wymiary {specyfikacja} polecenie tworzy zak�adk�, zawarto�� specyfikacji okre�laj� regu�y tworzenia dokumentu pdf, p. \pdflastannot, [8]
\pdfappendkern liczba_ca�kowita liczba_ca�kowita dodatnia w��cza mechanizm (domy�lnie 0 -- wy��czony) dodawania kerningu po wskazanych znakach (p. \knacode, \pdfprependkern, \knbcode).
\pdfcatalog{parametr specyfikacja akcji} Jednym z parametr�w jest /PageMode s�u��ce do ustalenia sposobu prezentacji dokumentu; mo�e on przyjmowa� warto�ci
/UseNone widoczny jest sam tekst (warto�� domy�lna)
/UseOutline widoczne jest okno zak�adek
/UseThumbs widoczne s� miniatury stron
/FullScreen pe�en ekran
np.:
\pdfcatalog{/PageMode /FullScreen}
\pdfcolorstackinit {kod}
\pdfcolorstackinit [page] {kod}
\pdfcolorstackinit [direct] {kod}
\pdfcolorstackinit [page] [direct] {kod}
inicjuje nowy stos grafiki (zwraca jego numer). Parametr opcjonalny page powoduje odtworzenie grafiki na pocz�tku ka�dej strony???, parametr opcjonalny direct daje taki sam efekt jak polecenie \pdfliteral????.
\pdfcolorstacknumer akcja {kod} operuje na stosie o podanym numerze; akcj� mo�e by�: push -- kod jest wprowadzany na stos (po rozwini�ciu); pop usuwana jest ostatnia warto�� ze stosu
\pdfcompresslevel liczba polecenie okre�la stopie� kompresji pliku pdf (dopuszczalne warto�ci 0--9; 0 -- brak kompresji, 9 -- najwi�ksza kompresja (domy�lnie))
\pdfcopyfont \polecenie \font definiuje \polecenie b�d�ce odpowiednikiem u�ycia fontu font. Polecenie umo�liwia zdefiniowanie synonimu wskazanego fontu.
\pdfcreationdate {nazwa zbioru} zwraca dat� utworzenia zbioru; p. \pdffilemoddate
\pdfdecimaldigits liczba polecenie okre�la dok�adno�� (liczba cyfr po przecinku) wsp�rz�dnych zapisywanych w pliku *.pdf (zakres 0--4; miejsc po przecinku -- standardowo 4)
\pdfdraftmode liczba je�li liczba przyjmiewarto�� 1, to nie jest generowany plik pdf
\pdfdest num liczba specyfikacja
\pdfdest name{nazwa} specyfikacja
polecenie tworzy obiekt docelowy o nazwie nazwa dla hiper��cza (etykiet�); specyfikacja okre�la akcj� przegl�darki podczas wy�wietlenia obiektu, dopuszczalne s�:
fit dopasowuje stron� do okna przegl�darki
fith dopasowuje szeroko�� do okna przegl�darki
fitv dopasowuje wysoko�� do okna przegl�darki
fitb dopasowuje obszar okre�lony przez Bounding Box do okna przegl�darki
fitbh dopasowuje szeroko�� obszaru okre�lonego przez Bounding Box do okna przegl�darki
fitbv dopasowuje wysoko�� obszaru okre�lonego przez Bounding Box do okna przegl�darki
fitr spec dopasowuje do obszaru podanego jako spec do okna przegl�darki
p. \pdfstartlink, \pdfendlink, [8]
\pdfdestmargin dimen ???
\pdfeachlinedepth =d�ugo�� polecenie okre�la g��boko�� linii akapitu (za wyj�tkiem pierwszej i ostatniej; jest ignorowane je�li d�ugo�� jest identyczna z warto�ci� okre�lon� poleceniem \pdfignoreddimen (p. pdflastlinedepth, pdffirstlineheight, pdfeachlineheight)
\pdfeachlineheight =d�ugo�� polecenie okre�la wysoko�� linii akapitu (za wyj�tkiem pierwszej i ostatniej; jest ignorowane je�li d�ugo�� jest identyczna z warto�ci� okre�lon� poleceniem \pdfignoreddimen (p. pdflastlinedepth, pdffirstlineheight, pdfeachlinedepth)
\pdfelapsedtime rejestr zawieraj�cy czas (w 1/65536 s) od chwili startu; p. \pdfresettimer
\pdfendlink polecenie ko�czy definicj� hiper��cza rozpocz�te poleceniem \pdfstartlink, p.  te� \pdfdest,
\pdfendthread polecenie ko�czy definicj� w�tku ????; p specyfikacja pdf [8] i \pdfstartthread, \pdfthread
\pdfescapehex={tekst} podobnie jak \pdfescapestring, ale na reprezentacj� hexadecymaln�; p. \pdfunescapehex
\pdfescapename {tekst} podobnie jak \pdfescapestring, ale na reprezentacj� hexadecymaln�
\pdfescapestring={tekst} tekst jest t�umaczony na string w sensie j�zyka pdf
\pdffiledump {nazwa zbioru}
\pdffiledump offset liczba {nazwa zbioru}
\pdffiledump length liczba {nazwa zbioru}
\pdffiledump offset liczba length liczba {nazwa zbioru}
zwraca obraz zbioru w postaci ci�gu liczb heksadecymalnych (na podanym obszarzem je�li okre�lony)
\pdffilemoddate {nazwa zbioru} zwraca dat� modyfikacji zbioru; p. \pdfcreationdate
\pdffilesize {nazwa zbioru} zwraca d�ugo�� zbioru
\pdffirstlineheight =d�ugo�� polecenie okre�la wysoko�� pierwszej linii akapitu (jest ignorowane je�li d�ugo�� jest identyczna z warto�ci� okre�lon� poleceniem \pdfignoreddimen (p. pdflastlinedepth, pdfeachlineheight, pdfeachlinedepth)
\pdffontattr\font{kod} ????
\pdffontexpand\nazwa specyfikacja autoexpand
\pdffontexpand\nazwa specyfikacja
specyfikacj� s� trzy parametry (w jednostkach n/1000) okre�laj�ce dopuszczalny rozci�g, �cisk znak�w i skok zmian �cisku/rozci�gu wskazanego fontu, (p. \font, \pdfadjustspacing, \efcode); np:
\font\cmr=cmr10
\pdffontexpand\cmr  90  90  10

lub
\pdffontexpand\cmr  90  90  10  autoexpand
oznacza, �e znaki fontu cmr mog� by� by� �ciskane i rozci�gane maksymalnie 90/1000 nominalnej szeroko�ci ze skokiem 10. Opcja autoexpand powoduje �e pdftex sam modyfikuje parametry fontu (tworz�c nowy), aby spe�ni� okre�lony �cisk lub rozci�g; przy braku tej opcji nale�y dysponowa� fontami o zadanych cechach (praktycznie wszystkimi, kt�re mog� by� potrzebne - od maksymalnego �cisku po maksymalny rozci�g z dysponowanym skokiem.
\pdffontname \font polecenie zwraca numer wskazanego fontu w strukturze danych pliku wynikowego pdf
\pdffontobjnum\font polecenie zwraca numer obiektu kt�ry stanowi wskazany font w strukturze danych pliku wynikowego pdf
\pdffontsize\font polecenie zwraca rozmiar wskazanego fontu (wielko�� konstrukcyjn�) w pt (uwzgl�dniaj�c skalowanie)
\pdfforcepagebox liczba_ca�kowita okre�la typ obiektu do��czanego poleceniem \pdfximage 1 -- media box, 2 -- crop box, 3 -- bleed box, 4 -- trim box, 5 -- art box; p. \pdfoptionalwaysusepdfpagebox
\pdfgamma=liczba_ca�kowita polecenie ustala domy�lny wsp�czynnik gamma (w promilach); p. \pdfapplygamma\pdfimagegamma.
\pdfgentounicode liczba_ca�kowita ???
\pdfglyphtounicode {par}{warto�� znaku unicode} polecenie przyporz�dkowuje wskazanej li�cie znak�w (np. ligaturze) lub znakowi (par) znak UNICODowy o podanej warto�ci (p. \pdfgentounicode).
\pdfhorigin dimen okre�la dodatkowe przesuni�cie materia�u strony w poziomie (standardowo r�wne 1 true in); odpowiada domy�lnemu marginesowi ustawianemu przez drivery interpretuj�ce plik dvi.
\pdfignoreddimen=d�ugo�� polecenie okre�la d�ugo��, kt�ra powoduje ignorowanie wysoko�ci/g��boko�ci pierwszej/ostatniej linii akapitu (p. pdflastlinedepth, pdffirtstlineheight, pdfeachlineheight, pdfeachlinedepth, pdfeachlineheight, pdfeachlinedepth)
\pdfimageapplygamma=liczba_ca�kowita je�li warto�� ustalona na 1 to w��czany jest mechanizm korekcji gamma dla rysunk�w png; p. \pdfimagegamma\pdfgamma.
\pdfimagegamma=liczba_ca�kowita polecenie ustala domy�lny wsp�czynnik gamma (w promilach) dla plik�w graficznych png; p. \pdfapplygamma\pdfgamma.
\pdfimagehicolor=liczba_ca�kowita je�li warto�� rejestru ustawiono na 1, w��cza traktowanie do��czanych plik�w png w trybie koloru 16-bitowego jako ,,full color'' (tylko dla pdf v. >=1.5)
\pdfimageresolution=liczba okre�la rozdzielczo�� (w DPI; domy�lnie 72) do��czanych plik�w graficznych (rastrowych)
\pdfincludechars\font{�a�cuch} polecenie wymusza za�adowanie ci�gu znak�w okre�lonych przez �a�cuch dla wskazanego fontu do pliku pdf (standardowo �adowane s� tylko u�yte znaki).
\pdfinclusioncopyfonts=liczba_ca�kowita je�li warto�� dodatnia to wymusza???
\pdfinclusionerrorlevel=liczba_ca�kowita rejestr, kt�rego warto�� okre�la reakcj� pdfTeX-a na b��dy w do��czanym pliku pdf; p. \pdfoptionpdfinclusionerrorlevel
\pdfinfo=tekst polecenie umo�liwia podanie informacji o dokumencie; jest zbiorem par: klucz warto��, gdzie nazwa klucza jest poprzedzona znakiem /, a warto�� jest uj�ta w nawiasy () [8]; np.:
	\pdfinfo
	 { /Title         ()
	   /Creator      (TeX)
	   /Producer     (pdfTeX 1.40.13)
	   /Autor            ()
	   /CreationDate (D:20060906220024+02'00')
	   /ModDate      (D:20060906220024+02'00')
	   /Subject          ()
	   /Keywords     () }
	
\pdfinsertht liczba_ca�kowita je�li liczba_ca�kowita okre�la numer obiektu typu insert to polecenie zwraca biez�c� wysoko�� tego obiektu (p. \insert)
\pdflastannot rejestr zawieraj�cy numer ostatnio zdefiniowanej zak�adki, p. \pdfannot
\pdflastdemerits* ???
\pdflastlinedepth=d�ugo�� polecenie okre�la g��boko�� ostatniej linii akapitu (jest ignorowane je�li d�ugo�� jest identyczna z warto�ci� okre�lon� poleceniem \pdfignoreddimen (p. \pdffirstlineheight, pdfeachlineheight, \pdfeachlinedepth)
\pdflastlink polecenie zwraca numer obiektu zdefiniowanego przez \pdfstartlink
\pdflastmatch liczba wybiera (rozwija si�) wskazany element zapisany w tablicy podwyra�e�; p. \pdfmatch w postaci pozycja->to co si� dopasowa�o. Wewn�trz makra s� rozwijane, kategorie znak�w nie s� istotne
\pdflastobj rejestr zawiera numer ostatnio zdefiniowanego obiektu; p. \pdfobj, \pdfrefobj,
\pdflastxform polecenie zwraca numer ostatnio zdefiniowanej formy; p. \pdfrefxform, \pdfxform
\pdflastximage polecenie zwraca numer ostatnio definiowanego obiektu graficznego; p. \pdfrefximage, \pdfximage
\pdflastximagecolordepth ???
\pdflastximagepages licznik zawieraj�cy liczb� stron ostatnio zdefiniowanego obiektu graficznego (do��czanego zbioru pdf) p. \pdfximage
\pfprimitivastxpos umo�liwia odzyskanie pozycji (wsp�rz�dna x) na stronie zapami�tanej poleceniem \pdfsavepos; rejestr zawiera pozycj� w jednostkach sp; licz�c od lewej kraw�dzi papieru. Nale�y pami�ta�, �e jest ona znana dopiero po przej�ciu przez procedur� \output, tak wi�c dane mo�na praktycznie wykorzysta� przy przetwarzaniu dwuprzebiegowym; p. te� \pdflastypos i \pdfsavepos
\pdflastypos umo�liwia odzyskanie pozycji (wsp�rz�dna y), na stronie, zapami�tanej poleceniem \pdfsavepos; polecenie powoduje zapami�tanie bie��cej pozycji (w jednostkach sp); licz�c od dolnej kraw�dzi papieru, TeX sk�ada (i liczy odleg�o�ci) od g�ry i nie operuje poj�ciem d�ugo�ci papieru, dolny margines to jest to co pozostanie na dole kartki papieru. W przypadku pdf-a musimy okre�li� rozmiary kartki (jawnie lub przez domniemanie) -- s�u�y do tego polecenie \pdfpageheight. Nale�y pami�ta�, �e pozycja jest znana dopiero po przej�ciu przez procedur� \output, tak wi�c dane mo�na praktycznie wykorzysta� przy przetwarzaniu dwuprzebiegowym; p. te� \pdflastxpos\pdfsavepos
\pdflinkmargin=dimen rejestr okre�la dodatkowy margines dla ramki otaczaj�cej hiper��cze
\pdfliteral {kod}
\pdfliteral direct{kod}
polecenie dzia�a analogicznie jak \special i przekazuje kod do pliku pdf (nie jest sprawdzana poprawno�� kodu)
\pdfmapfile{spec plik}
\pdfmapfile{plik}
polecenie �aduje wskazany zbi�r, jego zawarto�� powinna zawiera� map� font�w (standardowo jest to zbi�r psfonts.map); spec mo�e przyjmowa� warto�ci +, - i = -- ustala spos�b usuwania kolizji w deklaracjach font�w:
+ ignorowane s� duplikaty
- wymienione w zbiorze specyfikacje kasuj� wcze�niej okre�lone
= w przypadku duplikat�w, dotychczasowe specyfikacje s� zmieniane wg nowych danych
domy�lnie (bez spec) dotychczasowa lista do��czanych font�w jest kasowana, u�ycie pustego parametru ({}) powoduje jedynie wyczyszczenie listy font�w
\pdfmapline{spec plik}
\pdfmapline{plik}
podobnie jak \pdffontmap???
\pdfmatch{pattern}{tekst}
pdfmatch icase {pattern}{tekst}
pdfmatch subcount {liczba}{pattern}{tekst}
pdfmatch icase subcount liczba{pattern}{tekst}
sprawdza fakt zawierania si� wzorca okre�lonego za pomoc� wyra�enia regu�owego (ang. regular expression) pattern, wg. specyfikacji POSIX) w tek�cie. Zwraca: -1 (liczb�) -- b��d, 0 -- nie dopasowano wzorca, 1 -- dopasowano wzorzec. Opcjonalny parametr icase powoduje uto�samienie wielkich i ma�ych liter, subcount okre�la d�ugo�� tablicy podwyra�e�, warto�� -1 czy�ci tablic� podwyra�e� wzorca); p. \pdflastmatch
\pdfmdfivesum tekst
\pdfmdfivesum file tekst
nalicza sum� kontroln� (heksadecymaln�) podanego tekstu (lub zbioru je�li podano atrybut file)
\pdfminorversion=liczba rejestr okre�la subwersj� j�zyka dokumentu pdf np.: \pdfminorversion=5 oznacza wersj� 1.5 (warto�� domy�lna), pdfTeX akceptuje zbiory zewn�trzne o wersji nie wi�kszej ni� zadeklarowana. Polecenie powinno by� u�yte przed wyprowadzeniem informacji do zbioru wyj�ciowego (p. \pdfoptionpdfminorversion).
\pdfmovechars liczbaobs polecenie to okre�la czy pdfTeX powinien przenosi� znaki z o kodach 0-31 na wy�sze pozycje. Warto�� 1 parametru oznacza �e nale�y przenosi� takie znaki tylko dla tych font�w, kt�re zawieraj� znaki o kodzie ni�szym ni� 128. Warto�� 2 (lub wi�cej) oznacza �e nale�y przenosi� takie znaki nawet dla font�w zawieraj�cych znaki na pozycjach wi�kszych ni� 128
\pdfnames {tekst} polecenie wstawia tekst do wektora /Names [8, 9]
\pdfnoligatures=font wy��cza mechanizm ligatur dla wskazanego fontu (uwaga! niekt�re znaki, np. p�pauza, s� realizowane przez mechanizm ligatur)
\pdfnormaldeviate zwraca liczb� losow� (ca�kowit�, rozk�ad normalny) z przedzia�u 0-65536 p. \pdfuniformdeviate
\pdfobj useobjnum liczba {dane}
\pdfobj attr {specyfikacja} {dane}
\pdfobj stream {dane}
\pdfobj stream attr {specyfikacja} {dane}
\pdfobj attr {specyfikacja} stream attr {specyfikacja} {dane}
\pdfobj reserveobjnum
polecenie tworzy obiekt dokumentu pdf p. \pdfrefobj, \pdflastobj
\pdfoptionalwaysusepdfpagebox=warto��obs p. \pdfforcepagebox
\pdfoptionpdfinclusionerrorlevel=liczbaobs p. \pdfinclusionerrorlevel
\pdfoptionpdfminorversion=liczbaobs rejestr okre�laj�cy subwersj� j�zyka dokumentu pdf np.: \pdfoptionpdfminorversion=3 oznacza wersj� 1.3 (p. \fminorversion).
\pdfobjcompresslevel liczba okre�la stopie� kompresji dla obiekt�w niestrumieniowych (dopuszczalne warto�ci 0--3; 0 -- standardowa warto��); tylko dla pdf-a wersji \pdfminorversion>4
\pdfoutline akcja count liczba {tekst zak�adki} polecenie tworzy zak�adk� (bookmark). Parametr akcja okre�la akcj� przegl�darki po ,,klikni�ciu'' zak�adki (p. opis akcji polecenia \pdfstartlink); warto�� parametru count okre�la liczb� zak�adek podrz�dnych (ni�szego poziomu); tekst jest opisem
\pdfoutput liczba okre�la tryb pracy programu: warto�� dodatnia oznacza rozszerzony tryb pracy -- generowany jest plik *.pdf; w przeciwnym razie program pracuje tak jak standardowy TeX (standardowo ustawiony jest tryb standardowy -- wszelkie polecenia trybu rozszerzonego s� traktowane jako b��dne) -- generowany jest plik *.dvi
\pdfpagebox=liczba_ca�kowita ???
\pdfpageattr atrybuty polecenie pozwala na okre�lenie cechy aktualnej strony dokumentu (p. \pdfpagesattr) -- parametry jak wy�ej [8, 9]
\pdfpageheight dimen okre�la wysoko�� medium na kt�rym b�dzie prezentowana strona; domy�lnie (je�li r�wne 0) wyliczane jako wysoko�� materia�u strony + 2 � (\pdfvorigin + \voffset)
\pdfpageref sumer strony podaje identyfikator objektu zawieraj�cego stron� o podanym numerze
\pdfpageresources {specyfikacja}* ????
\pdfpagesattr atrybuty polecenie pozwala na okre�lenie cechy wszystkich stron dokumentu ??? (p. \pdfpageattr) np.
	\pdfpagesattr{
	 /Rotate 90
	 /MediaBox [0 0 612 792] }	% in bp
	 
dopuszczalne s� nast�puj�ce polecenia
/Rotate k�t obr�t (k�t w stopniach)
/MediaBox [ num num num num ] wsp�rz�dne prostok�ta ograniczaj�cego (w bp)
????
[8, 9]
\pdfpagewidth dimen okre�la szeroko�� medium na kt�rym b�dzie prezentowana strona; domy�lnie (je�li r�wne 0) wyliczane jako szeroko�� materia�u strony + 2 � (\pdfhorigin + \hoffset)
\pdfpkmode=token ustala tryb pracy metafont-a podczas generacji font�w rastrowych (token nazwa zdefiniowana w pliku mktex.cfg)
\pdfpkresolution liczba_ca�kowita okre�la rozdzielczo�� do��czanych do pliku pdf font�w rastrowych
\pdfprimitive\polecenie polecenie powoduje wykonanie wskazanego polecenia?????
\pdfprependkern liczba_ca�kowita liczba_ca�kowita dodatnia w��cza mechanizm (domy�lnie 0 -- wy��czony) dodawania kerningu przed wskazanymi znakami (p. \knbcode, \pdfappendkern, \knacode).
\pdfprotrudechars=liczba_ca�kowita liczba_ca�kowita dodatnia w��cza mechanizm (domy�lnie 0 -- wy��czony) wysuwania pierwszych/ostatnich znak�w w linii na lewy/prawy margines (oczywi�cie o ile takie znaki zosta�y okre�lone p. \rpcode i \lpcode. W��czenie mechanizmu nie gwarantuje �e wszystkie zdefiniowane znaki zostan� wysuni�te na zadan� (jednakow�) odleg�o��. Warto�� 1 powoduje ,,ulepszenie'' wygl�du sk�adu, ale zachowuje miejsca prze�amania oryginalnego TeX-a, warto�� 2 zmienia dzia�anie algorytmu sk�adu akapitu (mog� by� wyznaczone inne miejsca prze�amania).
\pdfpxdimen liczba definiuje warto�� miary px pomocn� w przeliczaniu wielko�ci/rozdzielczo�ci rastrowych obiekt�w graficznych; domy�lnie ustawiane na 1bp; p. tablica jednostek
\pdfrandomseed rejestr zawieraj�cy bie��c� warto�� ???; p. \pdfsetrandomseed\pdfuniformdeviate, \pdfnormaldefiate
\pdfrefobj numer polecenie wstawia obiekt o wskazanym numerze do dokumentu (bez kopiowania jego zawarto�ci; wielokrotne u�ycie nie zwi�ksza rozmiaru pliku zawieraj�cego dokument); p. \pdfobj, \pdflastobj,
\pdfrefxform numer polecenie powoduje wstawienie wskazanej formy w bie��cym miejscu; p. \pdfxform, \pdflastxform
\pdfrefximage numer polecenie wstawia wskazany obiekt graficzny w bie��ce miejsce; p. \pdfximage, \pdflastximage
\pdfresettimer polecenie zeruje licznuk czasu p. \pdfelapsedtime
\pdfrestore odtwarza zachowana przez \pdfsave transformacj�
\pdfretval u�ywany przez \pdfstrcmp
\pdfsavepos zachowuje aktualn� pozycj� na stronie (miejsce wywo�ania polecenia licz�� od lewego dolnego rogu papieru). Nale�y pami�ta�, �e jest ona znana dopiero po przej�ciu przez procedur� \output, mo�na j� ,,odzyska�'' poleceniami \pdflastxpos i \pdflastypos
\pdfsave zachowuje zdefiniowan� transformacj� (p. \pdfrestore)
\pdfsetmatrix{dane} okre�la transformacj� (6 liczb oddzielonych spacj�): skalowanie, obr�t, pochylenie i przesuni�cie
\pdfsetrandomseed liczba ustawia bie��c� warto�� ???; p. \pdfrandomseed
\pdfshellescape zwraca warto�� 1, je�li mechanizm write18 jest w��czony
\pdfstartlink wymiary atrybuty akcja polecenie rozpoczyna definicj� hiper��cza; wymiary (opcjonalnie) podajemy zgodnie ze zwyczajami TeX-a (np. width 50pt height 5pt depth 2pt) p. \pdfdest, \pdfendlink, atrybuty jako: attr {warto�ci}, gdzie warto�ci okre�la specyfikacja dokumentu pdf [8]), akcja okre�la zachowanie przegl�darki po wskazaniu ��cza i mo�e przyjmowa� warto�ci okre�lone w tabeli:
goto file {plik} opcjonalne; je�li wyst�pi poni�sze akcje b�d� dotyczy�y zbioru plik, w przeciwnym razie b�d� dotyczy�y bie��cego dokumentu
num numer powoduje przej�cie do obszaru okre�lonego przez numer; p. np. \pdflastobj
name {nazwa} powoduje przej�cie do obszaru okre�lonego przez nazwa
page numer {/akcja} powoduje przej�cie do strony wskazanej przez numer, akcja okre�la zachowanie przegl�darki
thread file {plik} opcjonalne; je�li wyst�pi poni�sze akcje b�d� dotyczy�y zbioru plik, w przeciwnym razie b�d� dotyczy�y bie��cego dokumentu
name {nazwa} powoduje przej�cie do w�tku okre�lonego przez nazwa
num numer powoduje przej�cie do w�tku okre�lonego przez numer; p. np. \pdfthread
user {akcja} akcja zdefiniowana przez u�ytkownika zgodnie ze specyfikacj� pdf [8]
\pdfstartthread polecenie rozpoczyna definicj� w�tku ????; p specyfikacja pdf [8] i \pdfendthread, \pdfthread
\pdfstrcmp{tekst_1}{tekst_2} por�wnuje tekst_1 i tekst_2 i zwraca (napis) 0 -- je�li jednakowe, -1 -- je�li pierwszy mniejszy (w sensie kolejno�ci leksykograficznej), +1 je�li pierwszy wi�kszy (w sensie kolejno�ci leksykograficznej); p. \pdfmatch. Wewn�trz makra s� rozwijane, kategorie znak�w nie s� istotne
\pdftexbanner rejestr zawiera text zapowiedzi PDFTeX-a (,,This is pdfTeX, Version...")
\pdftexrevision rejestr zawiera numer subwersji (wydania) pdfTeX-a
\pdftexversion rejestr zawiera numer wersji pdfTeX-a
\pdfthread ????
\pdfthreadmargin=dimen rejestr zawiera wielko�� dodatkowego marginesu dodawanego do wymiaru w�tku; p. \pdfstartthread, \pdfendthread, \pdfthread i [8]
\pdftracingfonts=liczba okre�la poziom �ledzenia font�w
\pdftrailer {polecenia} ???
\pdfunescapehex {tekst} t�umaczy zapis heksadecymalny kod�w na posta� jawn� (ascii); p. \pdfescapehex
\pdfuniformdeviate liczba_ca�kowita zwraca liczb� losow� (ca�kowit�, rozk�ad r�wnomierny) z przedzia�u 0-liczba; p. \pdfnormaldefiate
\pdfuniqueresname=liczba ustawienie warto�ci na > 0 ???
\pdfvorigin dimen okre�la dodatkowe przesuni�cie materia�u strony w pionie wzgl�dem g�rnej, kraw�dzi (standardowo r�wne 1 true in); odpowiada domy�lnemu marginesowi ustawianemu przez drivery interpretuj�ce plik dvi.
\pdfxform atrybuty zasoby numer pude�ka polecenie to tworzy form� XObject odpowiadaj�c� zawarto�ci wskazanego pude�ka (nie mo�e ono zawiera� notatek). Polecenie s�u�y do definiowania obiekt�w (pierwsze dwa parametry s� opcjonalne), kt�re wyst�puj� w dokumencie wiele razy, dzi�ki temu jest on zdefiniowany raz, mo�emy si� wielokrotnie na niego powo�a� bez konieczno�ci kilkukrotnego jego do��czania (p. \pdfrefxform, \pdflastxform)
\pdfxformname numer polecenie zwraca identyfikator wskazanej formy (p. \pdfxform)
\pdfximage wymiary atrybuty strona {plik} polecenie (pierwsze trzy parametry s� opcjonalne) definiuje obiekt graficzny, kt�rego zawarto�ci� jest wskazany plik (dopuszczalne s� formaty: pdf, png, tiff i jpeg); parametr strona okre�la numer strony w do��czanym dokumencie (je�eli jest on wielostronicowy); p. \pdfrefximage, \pdflastximage
np: \pdfximage height 2cm depth 1cm width 3cm page 3 {s.pdf}
domy�lnie g��boko�� obiektu wynosi 0pt, podanie tylko jednego wymiaru powoduje, �e drugi jest przeskalowany proporcjonalnie
\pdfximagebox numer_obrazka liczba_ca�kowita polecenie zwraca warto�ci boundingboxa wskazanego obrazka (za�adowanego wcze�niej poleceniem \pdfximage, numer_obrazka to numer obiektu graficznego w strukturze pdf, a liczba_ca�kowita (z przedzialu 1--4) okre�la wsp�rz�dne, i tak:
1 -- lewy dolny wsp. x
2 -- lewy dolny wsp. y
3 -- lewy g�rny wsp. x
4 -- lewy g�rny wsp. y
np:
\pdfximage{afile.pdf}
\pdfximagebbox\pdflastximage 1 % Returns lower-left x
\pdfximagebbox\pdflastximage 2 % Returns lower-left y
\pdfximagebbox\pdflastximage 3 % Returns upper-right x
\pdfximagebbox\pdflastximage 4 % Returns upper-right y
px miara odleg�o�ci; definiowana poleceniem \pdfpxdimen; domy�lnie 1 pt; p. tablica jednostek
\quitvmode zako�czenie trybu pionowego (nie powoduje wywo�ania \everypar)
\rightmarginkern box num podaje szeroko�� marginesu (kern-u) prawej strony materia�u zawartego w podanym pude�ku???? (p. \leftmarginkern).
\rpcode\font znak=liczba liczba�0.001em okre�la maksymaln� wielko�� wysuni�cia danego znaku na prawy margines, je�li jest on ostatnim znakiem w linii (p. \pdfprotrudechars, \lpcode)
\stbscode \font znak polecenie okre�la rozci�g dla odleg�o�ci mi�dzywyrazowej we wskazanym znaku w podanym foncie font (p. \pdfadjustinterwordglue, \sfcode, \shbscode, \knsbcode).
\shbscode \font znak polecenie okre�la �cisk dla odleg�o�ci mi�dzywyrazowej we wskazanym znaku w podanym foncie font (p. \pdfadjustinterwordglue, \sfcode, \stbscode, \knsbcode).
\tagcode \font znak ???
\vadjust pre {materia�} wstawienie materia�u pionowego ,,mi�dzy wierszami'' (wtr�cenie materia�u pionowego w trybie poziomym; p. \vadjust), opcjonalny parametr pre powoduje, �e materia� jest wyprowadzany przed dan� lini� (standardowo po)

Lista polece� programu eTeX

\beginL polecenie rozpoczyna sk�ad ,,od lewej do prawej'' (p. \endL, \TeXXeTstate)
\beginR polecenie rozpoczyna sk�ad ,,od prawej do lewej'' (p. \endR, \TeXXeTstate)
\botmarks numer przyjmuje warto�� ostatniego znacznika \marks numer, kt�ry pojawi� si� na obecnie output-owanej stronie; warto�� zero oznacza u�ycie standardowego markera (p. \mark, \firstmarks, \topmarks numer)
\clubpenalties
\currentgrouplevel licznik zawieraj�cy bie��cy poziom zagnie�dzenia grup
\currentgrouptype licznik zawieraj�cy typ bie��cej grupy i tak:
0: bottom level (no group) 9: math group
1: simple group 10: disc group
2: hbox group 11: insert group
3: adjusted hbox group 12: vcenter group
4: vbox group 13: math choice group
5: vtop group 14: semi simple group
6: align group 15: math shift group
7: no align group 16: math left group
8: output group
\currentifbranch
\currentiflevel licznik zawieraj�cy bie��cy poziom zagnie�dzenia instrukcji warunkowych
\currentiftype licznik zawieraj�cy rodzaj bie��cej instrukcji warunkowej i tak:
1: \if 8: \ifmmode 15: \iftrue
2: \ifcat 9: \ifinner 16: \iffalse
3: \ifnum 10: \ifvoid 17: \ifcase
4: \ifdim 11: \ifhbox 18: \ifdefined
5: \ifodd 12: \ifvbox 19: \ifcsname
6: \ifvmode 13: \ifx 20: \iffontchar
7: \ifhmode 14: \ifeof
\detokenize
\dimexpr polecenie zwraca warto�� wyra�enia arytmetycznego, kt�re nast�puje po nim. Posta� wyra�enia jest zgodna z og�lnie przyj�tymi zwyczajami -- mo�na u�ywa� nawias�w i operator�w +-*/; nale�y pami�ta�, aby wynik operacji (r�wnie� cz�stkowy) by� d�ugo�ci� (dimen). Analizator uzna, �e wyra�enie si� ko�czy je�eli wyst�pi znak spoza dopuszczalnego w danym kontek�cie (wyra�enie mo�na zako�czy� poleceniem \relax).
\displaywidowpenalties
\endL polecenie ko�cz�ce sk�ad ,,od lewej do prawej'' (p. \beginL)
\endR polecenie ko�cz�ce sk�ad ,,od prawej do lewej'' (p. \beginR)
\eTeXversion licznik zawieraj�cy numer u�ywanej wersji eTeX-a
\eTeXrevision rejestr zawieraj�cy numer edycji (podwersji) u�ywanej wersji eTeX-a
\everyeof{materia�} materia� jest wyprowadzany przy napotkaniu na koniec zbioru wej�ciowego (np. przy do��czaniu pliku poleceniem \input)
\firstmarks numer przyjmuje warto�� pierwszego znacznika \marks numer, kt�ry pojawi� si� na obecnie output-owanej stronie; warto�� zero oznacza u�ycie standardowego markera (p. \mark, \botmarks, \topmarks)
\fontchardp\font kod_znaku rejestr zawieraj�cy g��boko�� wskazanego znaku (kod_znaku; p. kod_znaku)) z podanego fontu font; uwaga! font musi by� za�adowany (wcze�niej u�yty)
	\font\aqq=cmr10
	\aqq
	\the\fontchardp\aqq "6F
	
\fontcharht\font kod_znaku rejestr zawieraj�cy wysoko�� wskazanego znaku (kod_znaku; p. kod_znaku)) z podanego fontu font; uwaga! font musi by� za�adowany (wcze�niej u�yty) np.
	\font\aqq=cmr10
	\aqq
	\the\fontcharht\aqq "6F
	
\fontcharic\font kod_znaku rejestr zawieraj�cy korekcj� kursywy wskazanego znaku (kod_znaku; p. kod_znaku)) z podanego fontu font; uwaga! font musi by� za�adowany (wcze�niej u�yty)
	\font\aqq=cmr10
	\aqq
	\the\fontcharic\aqq "6F
	
\fontcharwd\font kod_znaku rejestr zawieraj�cy szeroko�� wskazanego znaku (kod_znaku; p. kod_znaku)) z podanego fontu font; uwaga! font musi by� za�adowany (wcze�niej u�yty)
	\font\aqq=cmr10
	\aqq
	\the\fontcharwd\aqq "6F
	
\glueexpr polecenie zwraca warto�� wyra�enia arytmetycznego, kt�re nast�puje po nim. Posta� wyra�enia jest zgodna z og�lnie przyj�tymi zwyczajami -- mo�na u�ywa� nawias�w i operator�w +-*/; nale�y pami�ta�, aby wynik operacji (r�wnie� cz�stkowy) by� d�ugo�ci� roz�ci�gliwo/�ci�liw� (glue). Analizator uzna, �e wyra�enie si� ko�czy je�eli wyst�pi znak spoza dopuszczalnego w danym kontek�cie (wyra�enie mo�na zako�czy� poleceniem \relax).
\glueshrink rejestr (dimen)
\glueshrinkorder
\gluestretch
\gluestretchorder
\gluetomu polecenie dokonuje konwersji jednostek glue na muglue przeliczaj�c 1mu na 1pt (sic!); p. \mutoglue
\ifcsname
\ifdefined
\iffontchar\font kod_znaku instrukcja warunkowa pozwalaj�ca sprawdzi� czy we wskazanym foncie istnieje znak o podanym kodzie; uwaga! font musi by� za�adowany (wcze�niej u�yty) (p. kod_znaku))
\interactionmode
\interlinepenalties
\lastlinefit
\lastnodetype rejestr zawiera numer ostatnio u�ywanego trybu pracy lub u�ytego elementu
-1: none (empty list) 8: disc node
0: char node 9: whatsit node
1: hlist node 10: math node
2: vlist node 11: glue node
3: rule node 12: kern node
4: ins node 13: penalty node
5: mark node 14: unset node
6: adjust node 15: math mode nodes
7: ligature node
\marks numer {tekst} wstawia tekst b�d�cy jego argumentem (po rozwini�ciu) jako znacznik o numerze numer (warto�� zero oznacza standardowy znacznik). Tekst ten jest dost�pny dla polece�: \topmarks numer, \firstmarks numer, \botmarks numer. Polecenie to umo�liwia np. synchronizacj� zawarto�ci �ywej paginy z sk�adan� tre�ci�
\middle
\muexpr polecenie zwraca warto�� wyra�enia arytmetycznego, kt�re nast�puje po nim. Posta� wyra�enia jest zgodna z og�lnie przyj�tymi zwyczajami -- mo�na u�ywa� nawias�w i operator�w +-*/; nale�y pami�ta�, aby wynik operacji (r�wnie� cz�stkowy) by� d�ugo�ci� (mu). Analizator uzna, �e wyra�enie si� ko�czy je�eli wyst�pi znak spoza dopuszczalnego w danym kontek�cie (wyra�enie mo�na zako�czy� poleceniem \relax).
\mutoglue polecenie dokonuje konwersji jednostek muglue na glue przeliczaj�c 1pt na 1mu (sic!); p. \gluetomu
\numexpr polecenie zwraca warto�� wyra�enia arytmetycznego, kt�re nast�puje po nim. Posta� wyra�enia jest zgodna z og�lnie przyj�tymi zwyczajami -- mo�na u�ywa� nawias�w i operator�w +-*/; nale�y pami�ta�, aby wynik operacji (r�wnie� cz�stkowy) by� d�ugo�ci� (number). Analizator uzna, �e wyra�enie si� ko�czy je�eli wyst�pi znak spoza dopuszczalnego w danym kontek�cie (wyra�enie mo�na zako�czy� poleceniem \relax).
\pagediscards
\parshapedimen liczba rejestr (dimen) zawiera d�ugo�� wskazanej linii w specyfikacji \parshape (p. \parshape)
\parshapeindent rejestr (dimen) zawiera warto�� marginesu we wskazanej linii (p. \parshape)
\parshapelength rejestr (dimen) zawiera d�ugo�� wskazanej linii w specyfikacji \parshape (w jednostkach sp) (p. \parshape)
\predisplaydirection
\protected
\readline
\savinghyphcodes
\savingvdiscards
\scantokens
\showgroups podaje aktualny poziom zagnie�dzenia grup
\showifs podaje aktualny poziom zagnie�dzenia instrukcji warunkowych
\showtokens{lista token�w} powoduje wy�wietlenie listy token�w, s�u�y do wyprowadzenia warto�ci, kt�rych nie mo�na wy�wietli� za pomoc� polece�: \show i \showthe
\simple
\splitbotmarks numer przyjmuje warto�� ostatniego znacznika \marks numer, kt�ry pojawi� si� w obecnie �amanym (\vsplit) pude�ku, warto�� zero oznacza u�ycie standardowego markera, dzia�a analogicznie jak polecenie \botmarks numer dla strony (p. \mark, \splitfirstmarks numer)
\splitdiscards
\splitfirstmarks numer przyjmuje warto�� pierwszego znacznika (\marks numer), kt�ry pojawi� si� w obecnie �amanym (\vsplit) pude�ku, warto�� zero oznacza u�ycie standardowego markera; dzia�a analogicznie jak polecenie \firstmarks numer dla strony (p. \mark, \splitbotmarks numer)
\TeXXeTstate=liczba nadanie rejestrowi warto�ci > 1 zezwala na u�ywanie polece� zmieniaj�cych kierunek druku (\beginL, \endL, \beginR, \endR)
\tracingassigns=liczba
\tracincommands=liczba nadanie rejestrowi warto�ci > 3 powoduje wyprowadzenie dodatkowych informacji (p. standardowe polecenie \tracingcommands)
\tracinggroups=liczba nadanie rejestrowi warto�ci >1 powoduje wyprowadzenie komunikat�w �ledzenia zagnie�dzenia poziomu grup
\tracingifs=liczba nadanie rejestrowi warto�ci >1 powoduje wyprowadzenie komunikat�w �ledzenia instrukcji warunkowych (p. te� \unless)
\tracinglostchars=liczba nadanie rejestrowi warto�ci > 2 powoduje wyprowadzenie dodatkowych informacji (p. standardowe polecenie \tracinglostchars)
\tracingnesting=liczba
\tracingscantokens=liczba
\unexpanded
\unless
\widowpenalties
Tabela klas obiekt�w trybu matematycznego
klasa nazwa przyk�ad
0 zwyczajny /
1 wielki operator \sum
2 operator binarny +
3 relacji =
4 otwieraj�cy (
5 zamykaj�cy )
6 punktuacyjny .
7 nale��cy do r�nych rodzin (ma specjalne znaczenie) x
Tabela odleg�o�ci mi�dzy obiektami r�nych typ�w
  prawa strona
Ord Op Bin Rel Open Close Punc Inner
strona
lewa
Ord 0 1 (2) (3) 0 0 0 (1)
Op 1 1 * (3) 0 0 0 (1)
Bin (2) (2) * * (2) * * (2)
Rel (3) (3) * 0 (3) 0 0 (3)
Open 0 0 * 0 0 0 0 0
Close 0 1 (2) (3) 0 0 0 (1)
Punc (1) (1) * (1) (1) (1) (1) (1)
Inner (1) 1 (2) (3) (1) 0 (1) (1)
0 brak odst�pu
1 ma�y odst�p (thin space)
2 �redni odst�p (medium space)
3 du�y odst�p (thick space)
() odst�p jest wstawiany wy��cznie w textstyle i displaystyle
* zale�y od kontekstu

Bibliografia

[1] B.Jackowski: ,,W�adca Akapit�w'', Biuletyn GUST z. 9
[2] D.E.Knuth: ,,The TeX book'' (r�wnie� t�umaczenie polskie, TeX podr�cznik u�ytkownika, WNT 2005)
[3] B.Licho�ski: ,,Tryby pracy TeX-a''
[4] M.Ry�ko: ,,Co nieco o akapicie'', Biuletyn GUST z. 11
[5] M.Ry�ko: ,,G��wna lista pionowa w systemie TeX'', Biuletyn GUST z. 11
[6] M.Woli�ski: ,,O pewnych konstrukcjach warunkowych i iteracyjnych'', Biuletyn GUST z. 7
[7] G.Sapijaszko: ,,Tworzenie dokument�w PDF za pomoc� LaTeX-a'' (niestety troch� zdezaktualizowana)
[8] pdfTeX user manual 
[9] Margin Kerning and Font Expansion with pdfTEX (niestety nieaktualna)


Ostatnie zmiany: 15.05.2014